kalbimin tam ortasında ikamet etmekte kendileri. 4 gün önce hiç bir neden yokken ayrılmış olsakta. bir yandan deli gibi istiyorum, bir yandan "biten ilişkiyi tekrar başlatmanın bir manası yoktur" felsefesine bağlılığım yüzünden iki arada bir derede kalıyorum.
5 senedir birlikte olduğum ve yanında olmaktan aşırı mutluluk duymaktayım.arada bir kere ayrılmış olsakta şuan son derece mutluyum.inşallah kısmetse 2 sene sonrada evli biri olabilirim.
iki yıldır sevgili olduğum murat adında biri var. Çocuk hafif saf. Zira saf olmasa iki yıldır onu kimlerle aldattığımı bilebilirdi. Canım sıkıldıkça onunla takılıyorum. Esmer, kahverengi gözleri var. Pek yakışıklı değil; fakat gamzelere bitilir.
Sonra emin var bide. Sarı civcivim benim. Eheh. Masmavi gözlere sahip. Biraz iri yapılı ama o gözlerle her türlü gideri var. Keşke birazda kibar olsaydı. Neyse. Geçiyorum başka birine.
Bu seferkinin adı ismail. Aralarında en tatlı, karizmatik, yakışıklısı. Gözleri koyu yeşil, saçları kumral. 185 boyunda, kaslı, üçgen vücutlu. Para da gani gani. Ama bir o kadar da çapkın. Kaç aydır nikah masasına oturtmak için uğraşıyorum. Peh.
Sonuncusu ali. Beş aydır birlikteyiz ve şuan askerde. Mektuplaşarak haberleşiyoruz. Arada aradığı oluyor telefondan. Yapmacık yapmacık seni seviyorum diyorum. Kim bilir, belki aliyle evlenirim. Kısmet, nasip.
edit: an itibari ile murat bu entryimi görmüş, seri eksi oy verip, benimle ayrılmıştır. neden ama neden?! ühühüh.
