Ben acılar denizinde boğulmuşum
işitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını
Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını
Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını
Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...
--spoiler--
Kızgın değil kırgınım sadece
En çok da kendime
Susmalara sardığım yüreğime
iki kelimeyi bir araya getiremeyen dilime
Ne zaman konuşmak istesem saklanan kelimelere
Hiç takatim yokken güçlü gibi görünmeme
En çok kendime kırgınım ben!
Zamanın darlığından çok daralan nefesime
Hiç duyuramadığım sesime
Baharlar gelse bile içimdeki kış mevsimine
Kızgın değil kırgınım sadece
Hiç dolmayan boşluğuma
Kendime uzak kalışıma
Kendimi bulamayışıma
Kendimden kaçarken kendime yakalanışıma..
--spoiler-- *
