Masaya oturup akşama kadar sigorta poliçesi keseceğim ve ofisin mutsuzluğu içinde evime gelip zeki müren dinleyerek kendi mutsuzlugumla başbaşa kalabilmek için saat sayacağım.
Muhtemelen hiç bir şey. Saat sekiz gibi uyuyup akşam üstü dört beş gibi uyanıyorum son zamanlarda. Hem işsizim hem de ayyaş. En son okulunda işinde gücünde bir insandım ben, ne ara işler bu raddeye geldi anlamadım. Sözlük galiba depresyona girdim.
Sabah erken kalkıp önce bulunduğum ildeki devlet hastanesine gidip kan tahlillerimi yaptıracağım.
Kan verdikten hemen Sonra yine bulunduğum ildeki diş hastanesine gidip 20’lik dişim için cerrahtan randevu alacağım.
Eve gelip kahvaltı yaptıktan Sonra karşı komşum olan hanımefendiye kahve içmeye gidip ardından hastaneye tahlil sonuçlarını almaya gideceğim.
Sonuçları aldıktan Sonra annemin tamirde olan telefonunu alıp dönüş yolunda sağlık ocağına uğrayıp 2 adet sağlık raporu alıp Eve geleceğim.
Sonra yemek yapacağım ve evde temizlik.
Ardından mutfak dolabını sökmek için usta gelecek ve kirlenen mutfağı toplayacağım.
Sonra üst komşuma oturmaya gideceğiz annem ile ve Eve gelince annemin serumu var onu takacağım.
Yani işim gücüm var, sabahtan akşama kadar böyle koşturmaca.
istanbul’da insan gibi doktora gidemiyoruz ki arkadaş, eve ne zaman gelsem doktor doktor uğraş dur.
hızlı bir şekilde kıyafet değişimi. ardından birşeyleri unutmayayım evden çıkarken sorunsalı (tek yaşıyorsanız fena bir durumdur). otobüs durağına giderken bi sigara yakmak. otobüse binip Kadıköy'e gitmek. oradan Karaköy vapuruna binmek. hergün aynı sıkıldım valla.
kızı tarafından burnuna kondurulan öpücükle uyanmak,kalkıp meyve suyunu hazırlamak,o sırada bi civara tellendirmek akşama kadar sürecek hengâme için kendini hazırlamak.
