Havanin guzel olmasiyla birlikte bir yandan hayata ve gune pozitif olmaya calisiyorum lakin diger yandan hayatin tum boktanliklari kafama kafama vuruluyor sanki.
Biktim bu 2li dusunup yasamaktan.
Bu arada bunun en buyuk nedenlerinden biri de gunaydin mesaji alamayip atamamam saniyorum.
Her sabah alıştığım mesajı bu sabah görememiş olmanın, ve daha kötüsü bir daha aynı kişiden mesaj alamayacak olmanın tuhaflığı var içimde. Çok garip, tanışıyorsunuz ve daha sonra yollarınız ayrılıyor. Tabularınızı yıkamıyor, bu sayede hem kendinizi üzüyorsunuz, hem karşınızdakine pişmanlık tattırıyorsunuz.
BU SABAH KENDiMi ÇOK POZiTiF HiSSEDiYORUM. ESEN DOLUYUM.
DÜN AKŞAM iŞ ÇIKIŞI ARABAMI BiR GÜZEL TEMiZLETTiM. SONRA EVDE GARDROBUMU DÜZENLEDiM. SABAH DA iŞYERDE Masa VE DOLAPLARIMI ELDEN GEÇiRDiM. BU, TEMiZLiK VE DÜZEN DUYGUSU iLE birlikte gelen yenilenme hissiNiN BiR TEZAHÜRÜ olsa gerek.
