dün gece rüyamda ; boğaz köprüsünün bir ucunda baykal, bir ucunda erdoğan dileniyordu. baykal taraftarları baykal'a, erdoğan taraftarları erdoğan' a sadaka veriyordu. devlet de bunların kazancını imrenerek izliyordu. akşam oldu, ne göreyim ; baykal ve erdoğan günlük hasılatı paylaşıyor, kardeş payı cebe atıyorlardı. devlet' de " hani bana, hani bana " diyordu.
silkinerek uyandım rüyamdan, tabirini yazarlar yapar dedim, es geçtim.
birkaç ay önce bir rüya tabiri kitabınından aldığım bilgiyle rüyalarımda gördüğüm şeylerin bazı kesitlerini gerçek hayatta yaşadığıma inanmaya başladım ve biraz araştırma yaptım,böyle düşünen tek insan olmadığıma karar verdim.john w. dunne adlı bir ingiliz bilim adamı da gelecekle ilgili olayların rüyalarda görülebilmesiyle ilgili yazılar yazmış.bu birkaç ay içerisinde bu konuyu fazlaca kafama taktım her rüyamda gelecekle ilgili bir şeyler aradım ve tesadüfen gerçekleşen rüyalarım sebebiyle kendimi özel hissetmeye başladım.nihayetinde akıl sağlığımdan şüphe edip artık rüya görmüyormuş gibi davranmaya çalışıyorum.(hala uyandığım andan yatacağım saate kadar rüyalarımın gerçek olacağı ümidiyle yaşıyorum.kendini özel hissetmek güzel...)
ılık toprak, yatıyorsun. ayak parmaklarıdan kalçana kadar tek yönlü naif bir karıncalaşma başlıyor. bu her neyse çok rahatlatıcı. aynı his aynı anda alnından ense köküne giderken, şakaklarına hiç böyle tatlı dokunulmadığını düşünüyorsun. kolların hafif bir yük gibi iki yanında. gökyüzü alabildiğine mavi. bulutlar yavaşça yarışıyor. etraf sessiz. kıyıya vuran hafif dalgalar, arada bir gelen martı sesine karışıyor. kulağını yavaşça yalayan rüzgar ve kalbinin sakin atışı dışında duyduğun bir tek onlar var. baldırlarında büyük bir güç hissederek ayağı kalkıyorsun. sert adımlarla denize kadar 5-10 adım attıktan sonra ılık deniz suyu ile baldırındaki güç zayıflıyor. oraya uzanıyorsun. ılık su boğazına kadar gelip, göğsüne kadar çekiliyor. ellerinle kaygan küçük taşlara dokuyorsun. ayak uçlarınla hafif bir itiş ve vücudunla hafif bir dönüşle su üstündesin. güneş hiç yakmıyor. deniz çok hafif dalgalı. rüzgar yüzlerce pipetle vücuduna üfleniyor gibi gıdıklayıcı. sen ürperiyorsun. 5dk böyle geçiriyor. sonra yüzüstü dönüp bacakların yavaşça yukarı aşağı hareket ettirerek, hafifçe perde açar gibi ellerini iki yana açıp kapıyorsun. kıyıya yüzmeye karar veriyorsun şimdi. göğsün kıyıdaki kaygan taşların yüzeyine değdiğinde doğruluyorsun. elini iki yana açıp derin bir nefesi burnundan çekip ağzından veriyorsun. arkandaki tepeyi görüyorsun hemen. iki yanında kır çiçeklerinin olduğu bir patikayı hızla çıkmak istiyorsun. bayırın sonunda güneş, bulutlar, gökkuşağı. oraya ulaşmayı düşlüyorsun. oraya ulaşmayı istiyorsun. ve burundan bir nefes daha alıp koşmaya başlıyorsun. koştukça zirveye varmanın heyecanıyla dolup taşıyorsun. tepede nasıl bir güzellik gizli ki o kadar parlak, tepede nasıl bir gizem yüklü ki o kadar renkli? durmadan koşuyor ama yorulmuyorsun. çiçekler kokuyor ve çiçekler değişiyor koştukça. ve artık tepenin ucundasın. orada biri var. arkası dönük. ona yaklaşmalısın. yaklaş ve konuş onunla içindeki sakinliği paylaş.
-birol abi! senin ne işin var burda?
*kirayı ver.
-kirayı verdik abi dün.
*vermediniz.
-elindeki sopa mı abi?
*kiramı ver.
-yapma abi gözünü seveyim.
*kiraaaa!
-vurmaaa abi.
*kiram nerde?
-kafama vurma abi.
*seninle işimiz bitmedi.
-birol abiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!
-baba kalk.
+heaa
-kalk baba bişey dicem
+yarın de
-kirayı verdik mi biz?
+ne kirası lan! ev kendimizin dingil!
-hee haklısın allah rahatlık versin baba şimdi uyumaya devam et ayak parmaklarıdan kalçana kadar tek yönlü naif bir karıncalaşma başlasın.
+kapa lan kapa ışıııııı..
