Sizin hiç bir şeye hakkınız yok biz ne kadar rıza gösterirsek o kadar yaşarsınız nefes almanız yeterli denilen bir hayat yaşıyorum sanki. Biz sana ne sunarsak onu yaşamak zorundasınız senin seçimin bizi zerre ilgilendirmiyor bizim başınıza musallat edeceklerimize razı olmak zorundasın denen hayat yaşıyorum. Buna sebep olanlar ıslah olsun kahrolsun.
ramazanın dinginliği, sakinliği, huzuru üzerimde...
fonda: Bir yaz gecesi yalnız kumsalda
Suç bizde değil rüyalarımızda
Çiçek tozlarıyla bezendim gençken
Döktüm üstümden sonunda mecburen
Bir yavru kedi buldum sonra
Bu sabah balkonumda
Uzattı ellerini
Bir nefes yalnızlığa
Kimler geldi, kimler geçti hayatından
Ne zaman saklandın aşktan en son
Çıkmış aklından
Yaşamak, hayata katlanmak demek
Bize yürek gerek
Çölde çiçek...
Gelir amına kodumun karısı bir laf söyler sana, 1.5 yıllık emeğini skr süpürür anında. Ekip dağılır, gel dersin gelmez, kal dersin kalmaz, kendini saatlerce aynı bilgisayarın önünde hapsedilmiş bulursun, eller takır takır, gözler kurumuş takır takır, bacaklar, ayaklar ağrı içinde, kahve içmekten deliye dönmüş bir beyin, tam bitti derken enayi bulmuşçasına isteklere maruz kalman da cabası.
son zamanlarda hiç bu kadar nefret dolu hissetmemiştim. bir yanım kırgınken diğer yanım intikam için yanıp tutuşuyor fakat bu öyle bir şey ki karşımdaki kişi bunun için bile değmeyecek bir insan. sabahtan beri sakinleşmeye çalışıyorum ama hala idrak edemiyorum. şuan öldüğünü duysam herhalde yine icim soğumaz.
ona olan sevgimin kaybetmesi zaman aldı ama nefretimi asla kaybetmeyecek.
Oğlumun öğretmeni ufak bir operasyon geçirdi ve bu hafta hiç okula gitmedik. Öyle iyi geldi ki. Öyle sinirlerim bozulmuştuki son hafta. Öğretmen yalakası velilerin çocukları sürekli belirli çocukları şikayet ediyor onlara da öğretmen bir gün tenefüs cezası veriyordu örneğin. Şimdi eve fena halde alıştım. Bazen içimden diyorum ki "dışarısı hiç bana göre değil, evim benim konfor alanım." Bozulunca strese giriyorum. insanlarla aram iyi olsa da bunu pek önemsemiyorum.
Benim kız kuzen de Türkmenistan dağına çalışmaya gitti. Enteresan olaylar, para çok mu veriyorlar acaba.
Evin içinden dere geçiyor filan dedi. Musluk yokmuş
hayatım kendi kendime şaşırmakla geçiyor.
"neden üzüldüm şimdi? neden güldüm? neden ağladım? nasıl öyle söyledim?" gibi şeyleri sorguluyorum. cevabı da yok.
ben kendimi hiç mi kontrol edemedim yoksa ipler yeni mi kaçtı elimden bilmiyorum.
