bazen sorunlarım olunca veya sorunlarımı çözemeyince oluşan karamsarlık hissi. öyle bir his ki ne yaparsam yapayım düzeltemiyorum bazen. kararsızlık. mesela havuza mı gideyim denize mi diye düşünüp karar veremeyebiliyorum ama bugün havuz kapalı olduğundan denize gideyim ve sonra da tekirdağ'ı güzelce bir gezeyim. sorunlarım. insanların yorumlarından olumsuz etkilenmem. kötü duygular gelip geçmesi gibi garip bir hal. belirsizlik artık o kadar sorun değil. pozitif olarak ve her şeyin bizim elimizde olmadığını bilerek belirsizlik sorunumu çözdüm. hepimiz bir şekilde yaşıyoruz. çaresizlik hissi. bazı şeyleri kanıtlama ihtiyacı duymam bazenleri ama kanıtlayamayınca bundan oluşan sıkıntı hatta kimi zaman boğuluyormuş gibi his yani bunalma hissi.
çok takıyorum. diyelim gündüz biriyle polemiğe girdim lafım yarım kaldı tam cevap veremedim. sonrasında evime gidiyorum gece yatarken aklıma geliyor. saat 3e 4e kadar kendi kendime konuşuyor kafamda o kişiyle kavga ediyorum. halbuki yat sıbar lan. ne dert arıyorsun kendine.
Sağlıklı düşünebilme yetimin zaman zaman kaybolması. Daha bilimsel bir açıklamayla psikoz. Beraberinde getirdiği depresif, kaygılı, intihara meyilli duygu-düşünceler. Yazık lan kafama.
hayatıma ruhsal anlamda olumsuz hiçbir etkisi olmamasına rağmen ciddi fiziksel belirtileri ile(yüksek tansiyon,çarpıntı,baş dönmesi) gün be gün öldürmektedir.
tedavi sürecinden sonra geçmekte, ilacı bıraktıktan birkaç ay sonra korkunç bir şekilde tekrarlamaktadır.
arkadaşlarım benden hep "çok hareketli hep mutludur" diye bahsediyor ama ben bir zorlukla karşılaşınca yorganın altına saklanıp ağlayan bir insanım. dengesizim yani. baya dengesizim hem de. derdimi dinlemek isteyen işsizleri mesaj kutuma bekliyorum.
Acıya, üzüntüye tahammülüm kalmadı, beni üzecek en ufak tartışmada ellerim ayaklarım titriyor, boğazlarım yanıyor, gözlerim doluyor.
Aşırı çabuk sinirleniyorum, dayanamıyorum. Eskiden böyle değildim, keşke geriye dönebilsem. Böyle çok zor.
