Hiç düşünmedim ama bir gün denk gelip okuduğum bir sosyolog ablanın kisa ve öz notu beni derinden sarsmisti.
Aynen şöyle yazmıştı :
“Çok acı var, dayanamıyorum. Lütfen beni affedin ve kendinizi üzmeyin, siz elinizden geleni yaptınız. Çok özür dilerim. Çok çaresizim. Özür dilerim. Lütfen çıtçıta iyi bakın. Ve paramı ve her şeyimi hayvanlara bağışlayın.”
Ilk cümlesi o kadar haklı ki. acı hissedilmek ister ve bunu fazlasiyla hissedenlerin basvurdugu bir seçenek intihar .
size alışamadım. kurduğunuz saçmalıklara..her saçmalığınıza güzel bir isim koymanıza..bir patron için kendini yırtmak sizin için alın teri demekti..benim içinse aptallık. aile kurmak sizin için mutluluk demekti benim içinse gereksiz sorunlara edinmek..alışamadım sizlere. özür dilerim.
Size verecegim acidan cok ama cok üzgünüm umarim beni affedersiniz . Daha fazla katlanamiyorum inanin çok denedim sonunda geldigim nokta her gün ölmektense bir gun ...Elveda hayat Elfida.
