Cocuklugum fakir geçti 80 li yillar, belki kendi odamin duvarı değil ama evimizin duvarlarında babamin işçi eylemlerinde sendika mitinglerinde çekilmiş fotolari vardı.
tavana yapıştırılmış gülen bir funda arar ve bu zorlu coğrafyada* işten döndüğüm her gün kapıyı açar açmaz tam karşıda beni karşılayan, amuğa goruk bülent başgan dercesine hırslı bir yüz ifadesine sahip bir diego lugano dan ibarettir.
birinin bakışları her yattığımda beni ertesi güne hazırlarken, diğeri "bugün de koyduk çocuğu dayan az kaldı" diyerek bana moral verir.
