Yanında en en çok kendim gibi olduğum arkadaşımdır… ağır mal ve ergen olduğumuz zamanlardan beri birbirimizi tanıdığımız için… sen benim çocukluktan arkadaşımsın ulan, sen gardaşımsın ulan diyorum ve gidiyorum. Bi arayım aklıma gelmişken...*
Bağımı kopardığım insanlardır, on dört buçuk senedir değil lise bittikten sonra, lise son sınıf ikinci dönemden bu yana hiç konuşmadığım gruptur, mezuniyete bile katılmadım, çünkü değmez o kadar cibiliyetsiz insanlar ki onlarla olduğum her an kendime saygımı yitiririm.( saolsun müdürümüz o zamanlar bana tölerans göstermişti öss sınavına hazırlanayım diye
Yazık ya yazık hepimize, boyun damarlarını şişire şişire hocam benim görüşüm diyen andavallar ile doluydu, kim bilir kimin kuçusu oldunuz, olduk. Dünyadakinin görüşü olmaz, bir öl de uç bakalım görüş neymiş.
volkan'ı hiç unatmam. sarı mavi gözlü biblo gibiydi adeta. muhacir idi. orta ve liseyi aynı sınıfta geçirdik volkanla. okulun ilk günü öğretmenler baban ne iş yapıyor diye sorduklarında volkan "pastacı" derdi. bu bana garip gelirdi. pastacı değil de serbest meslek dese derdim içimden. zaman içinde pastacı necati amcanın çok alman pastasını paskalyasını yedim salebini limonatasını içtim. üni de yollarımız ayrıldı..okul bitti askere aynı dönem gittik. asteğmen olduk. ben kıbrıs'a. o doğuya..üç ay sonra da şehit oldu volkan.
ilginçtir ki hala görüşürüz haftada bir içmeli lise toplantıları yaparız ve çoğu kez 8-10 kişi de oluruz. Eşlerimiz ve çocuklarımız da artık görüşüyorlar zaman zaman. Bence büyük şanstır.
Hala görüşüyorum. Bir arkadaşım yakın zamanda anneciğini kaybetti. Çok zor durumda. Şu an yalnız yaşıyor evde. Geçen hafta grip oldu bir de. Uzak olmasaydık keşke. Yalnızlık çok zor.
