Ne yazayım diye düşünürken bile yoruldum.
Yoğun yaşadığım duygularım, ani değişen ruh halim, ciddi olayları dalgaya alma, direkt psikolojim, gülünce kendimi kaptırmak hatta gülerken kendime zarar vermek, bazen canayakın bazen tam bir buz olabiliyorum aynı kişiye bu da beni ikiyüzlü yapıyor ama değil, kusurlu bir beynim var cidden kusurlu, cildim, bazı olaylara bakış açım, dişlerim çok küçük öyle küçük ki ufak kuzenim ile dişleri hakkında konuşurken "senin daha süt dişlerin dökülmedi mi" dedi çok acı çok, saçlarım, bacaklarım, ellerim sankii tüm kilom ellerime gidiyor!! Tombik tombikler, direkt görünüşüm, insanlardan kaçmam, nasıl konuşacağımı bilmemem, bazen kasten birisini üzmek istemem, yürüyüşüm, aslında ruh halimi yansıtmayan bakışlarım, ses tonum---off düşündükçe buluyorum yeter arkadaş. Bak konuşma tarzım mesela sanki türkçem bozuk?! Ağzıma vurasım geliyor. Her ne ise...
Nefretimden gözüm birşey görmüyormuş. (çevremdeki insanların söylediği bu) ben kusur olarak görmüyorum o ayrı. Bence nefret çok güzel birşey ya siz de gelsenize.
* r leri söyleyemiyorum; çok belli olmuyor aslında ve ingilizce konuşurken çok da önemi kalmıyor.
* ortalama bir güzelliğim var, yüzümde siyah nokta, sivilce vs. hiçbir şey yok. makyajla kapatmam gereken bir durum yok. ve...retrica tarzı şeyleri fotoğraflarımda hiç kullanmadım; yüklü de değildir zaten. ama...kıyafetlerimin örttüğü dışarıdan görünmeyen bedenimin bir kısmında sedef hastalığım var. ilaç kullanınca gidiyor ama sürekli kendini tekrarlıyor. benim de imtihanım bu diyorum. yarın bir gün evlilik nasip olursa sadece eşim bilecek bu hastalığımı.
* bazen çok fevri davranabiliyorum; ama sonra pişman oluyorum. keşke hissettiklerimi diğer insanlar da anlayabilse...
