bugün

Kendime yetememek, başkasına muhtaç olmak.
Sevdiklerime birşey olması.
Yükseklik korkusu.
Başkalarına muhtaç olma .
yanımda kimse yok iken ölmek.
Yaşayamamak.

Yıllar sonra dönüp baktığımda “ne boktan bir ömür geçirmişim” diye pişman olmak, bu yüzden ölümden korkmak.
Şehirlerarası otobüslerde uyuyakalıp ikram zamanını kaçırmak.
Herşeyin mümkün olduğu dünyada ne korkusu.
Korkmam.
Ailemi kaybetmek...

Nedense annem ya da babamın ölümünü görmek istemiyorum, onlardan önce gideyim istiyorum ama bu sefer de onların çok üzüleceği aklıma geliyo...
Sevdiklerimi kaybetme korkusudur.
Başka da bir şeyden korkmam.
(bkz: ölmek).

Gerisi halledilir bir şekilde. Ama ölüm. Son.
Metrobuste otobüste falan biri oksurunce ya da hapşırınca bi yerimde bi ıslaklık hissetmek.
arda turanın bana özelden yürümesi.
Gerçekleşmeyen hayallerim.
(bkz: ölmek).
görsel
yükseklikten korkuyorum. bırakın yüksek bir yerde bulunmayı yüksek bir yerde olduğumu düşünmek bile yetiyor.
(bkz: yılan)
Düdüklü tencereyi açmak için çok acele ediyorum. Bir gün o kapak havalanıp bogazımı kesecekmiş gibi geliyor. Kafam halıya ucarmış, kan lekesi de cıkmaz simdi.
yaşlanmaktan çok korkuyorum. yaşlanmak; takatinin kalmaması, sevdiklerinin tanıdıklarının bir bir ölmesi, sıra bana da gelecekmiş hissi ve de en önemlisi yalnızlık. insanlığın bence en büyük kabusu.
Narkoz almak.

Korkum uyanamamak değil, uyanıp saçmalamak.
Babamla bazen o kadar ters düşüyoruz ki, bir gün biz küsmüş ve barışamamışken ona bir şey olması.
uzun yaşamak.
uzuv kaybı.
Buraya yazıp dillendirmekten bile korkuyorum ama şöyle bi listeledim kafamda ciddi mana da psikolojik sorunlarım var galiba. Normal değil çünkü bu kadar korku.
- yanlış anlaşılmak.

- yapmadığım bir şeyle suçlanmak.

Yaşadık, hepsini yaşadık.
balon.
balondan korkuyorum.
korkum falan yok.