3 hafta önce iki kız hafta sonu için tatile çıktık. deniz, kum, güneş harika ortamsa bir o kadar nezih. herhangi bir apachi ya da abazayla karşılaşmadık. herkes kendi halinde güneşleniyor denize giriyor muhabbet ediyor. sıcaktan bunalıp kendimizi suya attık. bir yandan da konuşuyoruz. ortamda herhangi bir sapıklığın olmamasımıydı bilinmez ama erkeklerden eskilerden acıldı. konuştukça gülüyoruz güldükçe espriler derinleşiyor. kahkahların dozu arttıkça cinsel espriler de bir o kadar derinleşiyor. eski sevgililer den girip şöyle değil böyle olsalara kadar kaptırmışız kendimizi. ortamın sakinliğine o kadar alışmısız ki yüzmeyi bıraktık. kıkır kıkır gülüyoruz. arkadaşım haldur huldur bir konudan bahsediyor. birden gözüm arkadaşımın tam arkasında iki yakışıklının bizi dinlediğini görüyor. ama yok farkeden ben, konuşan arkadaş, mesafede bu kadar yakın olunca bir türlü kaş göz edip susturamadım kızı. son anda boş boş baktığımı görünce kafasını çevirdi ve birden ahanda sıçtık ifadesiyle kızardı. biraz yerimizi değiştirdik bu defa ne kadarını duydular diye hesaplıyoruz. tam o esnada iki metre kadar yakınımızdan suyun altından çıktı biri. kafamı çevirip şöyle bir baktım ki tam okey masası kıvamındaydık. birden güldüm. neden olmasın dedim. adamların niyet belli. tanışmak. bir gece öncesinde de bir arkadaşımın anlattığı hikaye geldi. konuşuruz eğleniriz. sıkıldık mı direksiyonu kırıp yolumuzu değiştiririz. ama hayatımda yaptığım bir şey değil. nasıl pas vericem nasıl konuşmalarına fırsat sunacam bilmiyorum. güzel bir macera hayal edince gülüyorum ama ilk adımı bekliyorum. tabi ki o adım gelmedi. bir beceriksiz olarak dibimde ki çocukla tanışamadım. sudan çıktılar. kurulanıp uzandılar. kordinatları netleştirince bizde çıktık. arkadaş uzandı. onun için problem yok. ben zihnimde durum değerlendirmesi yaparken biri önümüzden geçip kordinatlarımızı belirledi. çok mesafe yoktu aramızda ancak yan tarafta kalabalık bir aile vardı. yarım saat sonra tekrar girdik suya. az önce kordinatlarımızı belirleyen cocukta sudaydı. aradaki mesafe yine azaldı. arkadaşım ben cıkıyorum sen kal dedi. evet fırsat bu fırsattı yakınlarımdaydı ama yok bakıyor sadece. konusma başlatıcı özürlüsü olduğu her halinden belliydi. ama benim aklıma takılan diğeriydi. onun gelmesini bekledim ama uzatmalar yersizdi. kıçını dayamış malak gibi yatıyordu. fazla duramadım, cıktım. artık son posta onların denize girmesini bekleyeceğim. bir ara sızmışız. cocuklar girmiş ler çatır çutur yüzmüşler yakalayamadım tam girmeye niyetlendim çıktı fenerbahçe havlusuyla kurulanmaya başladı. sabahtan beri iki kızla muhabbet edememiş beceriksiz arkadaş kalsa da anlamı yoktu. dedim salla boşver kendime. umutsuz malımız kıçımızın dibinden ayrılmayıp konuşamayınca sıkıldı cıktı. kurulandılar. ve arabalarına binip bastılar. kafam yaklaşık 180 derece dönsede artık çok geçti. işin kötüsü plakayı göremedik. modelde ihtimaller üstünde kaldı. belki bir gün bir yerde dedik ama cok zor. kaşarlığımın tek ve en başarılı noktası kırmızı arabaydı. (bkz: bu da böyle bir anımdı)
