günden güne içimde bir şeyler birikiyor. geçmişe dair her detayı önemli kılan bir dikkat... yaşamadığım, görnediğim anları nabzımda hissetmek hevesi... bu fikir günden güne beni sıkıştırıyor.
amacım geçmişe takılı kalmak değil; tersine geçmişten yola çıkıp belki de kendimi bulabilmek. nefes alışıma biraz olsun değer katmak.
bu fikir, hayali portreler üzerinden yola çıkıp bir cemiyet öyküsü olarak kitaplaşır mı bilemem. ama şu var her doğum sancılıdır.
kimileri, insanların yüzüne söyleyemediği ya da söylemek istemedikleri şeyler için ihtiyaç duyar buna.
ben ise benden başkasının görmesini istemediğim yahut en azından görmesine gerek olmayan her şey için kullanırdım.
ama açmayalı uzun zaman oldu.
