dolunay olduğu günler bi karamsarlık çöküyor üzerime, sinirleniyorum.
huyum öyle sinirlenince tüm unutmak istediklerimi tek tek hatırlıyorum. sonra eskiden dinlediğim türküleri açıp ağlayana kadar gökyüzüne etrafa bakınıyorum, yanımda birisi varsa anlatmaya başlıyorum.
ben ki her boka gülen, hatta yalancıktan güldüğümde bile onu gerçekmiş gibi algılayıp gülmeye devam eden salak bir surata sahibim.
ama bazı günler ki özellikle dolunaya denk gelir, hüzünleniyorum.
yok zaten hüzünlü bir hayata sahibim de neden dolunayda yoğun bir şekilde hatırlıyorum.
"Başkalarına bağımlı olmak yerine onlarla birlikte olmanın zevkini çıkar?" Bu ne demek? Bir bağımlılığım yoksa neden biriyle birlikte olayım ki ben deli miyim?
