yalnız kalmak zorunda olduğumu anlamakta zorluk çekiyorum. aslında gerçek şu ki ne kadar uğraşırsam uğraşayım yalnız kalacağım ve bu yalnızlığı hiç bir insan dolduramayacak.
-insanların hiç bir dertleri olmadan çok rahat eğlenceli ve çok lüks bir hayat sürmeleri ve buna rağmen de herşeye isyan edenlerin de bu insanlar olması.
-Sen kendini bir engelli ve hasta kardeşinin başına bağlamışken, hiç birşey istediğin gibi gitmiyorken, her an bişey olacak diye korkudan bi dk yanından ayrılamazken, birilerinin yaşadığı en kötü hastalığın grip olduğunu bilmek.
-Sen ayağına ayakkabı alacak parayı bulamazken, birilerinin o paranın binlerce katını saniyeler içinde hesaplarında görebiliyor olması, bunun için de parmağını bile kıpırdatmıyor olmaları.
-Dünyada akıl almaz derecede çok aç insan varken asıl doyurmaya çalıştığımız kişilerin zenginler olduğu gerçeği.
herkes mutlu iken mutsuz olmak. ya herkes çok mutlu şen yaşamdan zevk alıyor, bizse hayatı anlayalım diye kafa patlatıyor , din öğretileri üzerine kitap okuyor ve çeşitli makaleler yazıyoruz. hayır o değil de bu kadar acı varken dünyada herkes neden bu kadar mutlu.
