sözlük yazarlarının itirafları

5 yaşındayken kolları jiletli balici bir sokak çocuğu inşaatta kıstırıp tecavüz etti bana.

O kadar şiddetli derecede dehşet yaşadım ki hayata ve bilhassa da cinsellik denilen şeye kahpelikten başka bir şey gözüyle bakamadım sonra.

Cinsellikten inanılmaz derecede korkuyorum. Senelerce psikiyatriste gittim çaresi yok.

Siz dünyanın nasıl bir cehennem olduğunun farkında bile olmayan akvaryum balıklarısınız.

Edit: eksileyen anası ka.peleri merak ediyorum neyini eksilediler acaba.

Özlemişim, özür dilerim.

içtiğim psikiyatri ilaçları hayatımı kaydırdı. iştahım açıldı, çok halsizim,hiç neşem yok ve sağ gözüm arada seyirmeye başladı. Daha kim bilir neler olacak. Doktorum ömrüm boyunca ilaç kullanmak zorunda olduğumu söyledi. ilaçları içmeyince de kafayı yiyorum. Ama bu halsizlik beni ağır depresyona soktu. Ölmek istiyorum.

Oğlun şu gün gelecek, bekle.

Kuzenlerin şu gün müsait, bayramlaşmaya gelecekler bekle.

Kardeşin geldi çabuk görüşmeye gel. Vazgeçti 3 saat sonra gelecek. Bekle!

Şu insan şu zaman müsait haber verecek bekle.

Sen hep müsaitsin ailen yok. Evde ne yapacaksın sanki burda Bekle!

Ben artık sürekli birilerinin keyfini beklediğim şu hayattan çok sıkıldım!

Bazen herkese anlatmak istediğim ilginç, tuhaf, komik hikayeler yaşıyorum; fakat kimilerini toplumsal normlar, kimilerinde hikayenin diğer kahramanlarının özel alanlarına olan saygımdan, bazen kendime olan saygımı kaybetmek korkusundan içimde tutuyor ve ara ara kafamın içinde o hikayelerin detaylarını canlandırıyor, bazen kendime kızıyor, takdir ediyor, bazen hikayelerin diğer kahramanlarına kendime gösterdiğim tepkilere benzer tepkiler veriyor, bazen de utanacağım hikayelere; ‘neyse bunu es geçeyim’ diyorum. Üstelik tüm bunları dış sesimle yapıyorum, tabii ki sadece yalnız olduğum zamanlarda. Bu seansların sonunda deliriyor muyum endişesi taşıyorum ama uzun sürmüyor, delirmenin korkutucu gelmemesi korkutucu geliyor. Saçmasapan bir paradoksa dönüşüyor mevzu. En nihayetinde o hikayeleri dinleme şansı olmayanların kaçırdıklarına ve tüm o hikayelerin anlatılmadan unutulacağına üzülüyorum.

Annemin yanında, iktidarda olduğu için yıpranan parti gibiyim. Bütün eziyeti esasen diğerleri Yapıyor, acısını benden çıkarıyor, sonra ben isyan edince hastalanıyor.
Suçlu kim?
iktidardaki parti!

yaklaşık 350 euro dolandırıldım. hay sikeyim ya.

Doblom yok.

Babam arabayı kullanmama izin vermiyor. Bir keresinde alıp tam gidecektim yola kendini siper etti adam. Maalesef.

Bir şey yaptığımda o davranışın sebebi için olabilecek tüm ihtimalleri aklımda sıralıyorum. Sonra kişiye, ortama vs. göre bu sebeplerden birini söylüyorum.
Aslında bunu bilinçsiz yapan çok kişi vardır da ben bilinçli yapıyorum.
Çünkü sadece yaptım demek işe yaramıyor.

çoğu insandan çok çoğu sokak köpeğini daha çok seviyorum. çünkü hiçbir köpek kalbimi kırmadı, beni terk etmedi, güvenimi boşa çıkarmadı.

istanbul bu göçmen dalgasını kaldıramıyor. Otobüse binicem arkada ruscaya benzer bir dilde konusan bir aile bekliyor her yer tıklım tıkış, otobüsler geldiği gibi ağzına kadar doluyor. Her yerde özbek afgan suriyeli ukraynalı. Zaten nüfusu kalabalık bir ülkeydik, böyle saçma bir politika olabilir mi? istanbul'da bildiğiniz yaya trafiği oluşuyor. Geçen pendik alt geçitte izdiham oldu kalabalıktan. Biri bir şeyler yapsa iyi olur. Evet.

12 yaşındayken sevmediğim bi komşumuz vardı, böyle sokakta oynarken salak salak laf atar böyle sataşırdı falan...

o mahalleden taşınmadan önce kapıdaki ayakkabılarına işemiştim puştun.

yine olsa yine yaparım.

canımı kendi ellerimle yaktım. sonra yağmurlar yağdı, yıkadı günahlarımı, yaktık her manevi(yi). hissiyatları denizlere yolladık. bahar geldi ve dans etmeye başladı şehri-i alem .

okulda 4. sınıftayken istemeden altıma yapmıştım. ishal olmuştum.

o kadar salağım ki anahtarı süt almaya gideceğim diye evde unuttum ve anlık kapıda kaldım komşularımızın hiçbiri evlerinde yok nere gider bu millet anlamadım. sözlükte komşum varsa ev ahalisi eve gelene kadar bana kapı açabilir mi? tesekkürler.

kariyer.netten daha önceden başvurduğum bir ilan vardı oradan dönüş yaptılar online görüşme yapmak istediklerini belirttiler kabul ettim cuma günü görüşeceğiz nasipse. şimdi kariyere girdim arayan firma tam 6 kere özgeçmişimi kontrol etmişler. canınız sıkıldıkça benim özgeçmişimde göz mü gezdirdiniz sertifikalarımı ve kariyerimi sabah öğle akşam olarak mı okudunuz anlamadım. Proje istanbul tuzlada. temmuz sonrasına kafa ve vücut olarak kendimi hazırlamışken bu görüşme olayı kafamı karıştırdı durduk yerde.

bazen geriye dönüp baktığım zaman aldığım kararların ne kadar doğru ve benim için faydalı olduğunu görmek beni mutlu ediyor cidden.

başkasının ellerini tırnaklarını görmek inanılmaz midemi bulandırıyor. günlük hayatta pek dikkat etmiyorum ve tanıdığım insanların elleri de rahatsız etmiyor ama online alışveriş yaparken ürün yorumuna herhangi bir objeyi eline alıp fotoğraf yükleyenleri görünce bir ürperiyorum. yapmayın nolur.

Yeniden aşka düşüp ayrılık acısı yaşamak da varmış kaderde.. Sabır..

Hayatinizi kisilere gore degil kendi ideallerinize gore sekillendirin arkadaslar. Sonra benim gibi ondan mesaj gelmeyince isi gucu yarida birakip triplere girersiniz.

insan hayatta bazı şeyleri yaşayacağına, bazı sözleri duyacağına ölmek istiyor.

martıdan düştüm bugün. gidonu tutmadan yanlışlıkla gaza bastım ve çat. çok utanç verici ve çok komikti kimse de gülmedi. bunun bir videosu olmalıydı geberirim gülmekten.

Mülteciler yüzünden çocuğuma eğitim veremiyorum. Yabancılardan hiçbir şekilde yiyecek vs almaması gerektiğini anlatıyordum. Çocuk sınıfındaki yabancı çocukların isimlerini saymaya başladı. Adam gibi eğitim de veremez olduk!.

bugün kendimi eski karımla konuşurken buldum. bir baktım yanımda kimse yok. sanırım iyice sarhoş oldum.