sözlük yazarlarının itirafları

Olmadı. Neyse ya. Madem ölmüyoruz bari güzel yaşayalım. Kendime yetecek kadar kötü davrandım. Bitti.

şu an üzerimde hiçbir şey yok.

Ben erkeğim arkadaşlar.

Her geçen zaman biraz daha inanıyorum ki bir amaç için yaşamıyoruz. Yani yaşadığımızı zannediyoruz kendimizi avutuyoruz ama sadece dakikalar saniyeler geçiyor. Ölüme biraz daha yaklaşıyoruz. Hayatın gidişatı hiç istediğimiz gibi olmuyor. Hep engeller çıkıyor ve biz üstesinden gelemiyoruz. Bunu da umutla atlatmaya çalışıyoruz. Hayat işte.

bastırmaya çalışsam da el ele tutuşan, oturan, öpüşen sevgililer gördükçe üzüntü ve kıskançlıkla istiyorum aşkı ve getireceklerini. o gideli, başka biriyle çıkıp yatalı ve evlenip çocuk yapalı uzun süre oldu ama bu kalp onu unutamadı, onun yerini dolduramadı. kalbim aşka doymadıkça o açıdan hep biraz üzgün olacağım.

ara sıra onun ismini soyismini google da aratıp herzaman olduğu gibi hiçbir bilgi bulamam. üzülmüş bir şekilde işime kaldığım yerden devam ederim.

Ara sıra ilkokul arkadaşlarımın ismini googleda aratıp, neyle meşgul olduklarına bakarım. sonra işime devam ederim.

Uludağ sözlük’ün en çok forumlaşmış ve az kişi olmasını seviyorum.

Her gün belirli kişilerin entrylerini görmek hoşuma gidiyor. Tanışmasak bile tanıyormuş hissi oluşuyor. Çok sık gördüğüm yazarlar hakkında çıkarımlar yapıyorum kendimce. Belli etmesem de bir çoğunu seviyorum.

Aslında üni son sınıf öğrencisi bir kızım.

Bu akşam markette çoluk çocuk sahibi, teyzemsi görünüşe sahip, 35-40 yaş aralığında bir kadın bana "abi" dedi.

Size hiç sizden büyük biri abi dedi mi?
Bana bir kere dedi.
Kör oldum.

Cemal Süreya

Sanirim benden bi bok olmaz. Her anlamda bu boyle olur, olacakmis gibi geliyor. Bugun neden bilmiyorum ofkeliyim insanlara. Herkes o kadar yapmacik geliyor ki.

şaka maka benim hiç sevgilim olmadı.
lisenin başından beri (lisans mezunu olalı 2 sene Oldu) senin gibi birinin neden sevgilisi olmaz, senin yerinde olacaktım var ya gibi cümleleri çok duydum.

bir de şu vardır, böyle olan insanların genellikle illaki bir sorunun olduğu düşünülür ama öyle bir durum yok.
bilakis çok kişiden zekamdan, tipimden, espri anlayışımdan, efendiliğimden dolayı iltifat alırım.
karşı cinsle konuşma konusunda da herhangi bir sıkıntım yok.

beni en çok kısıtlayan şey ise zina yapmamak oldu. günümüz sevgili ilişkilerinin temeli cinsellik olmuş durumda.

onun dışında tanımadığım insanlara karşı erkek, kadın fark etmeksizin ciddiyimdir. cıvıklığı, yavşaklığı sevmem. çaba harcamak istememek ve üşengeçlik de var.

bir de şu var, bence günümüzde bir ilişkiye başlamada en önemli şeyler, para ve tip değil aslında çaba ve dildir. sırf sevgilim olsun diye bir düşüncem hiç olmadı, tip-karakter-yaşam tarzı üçlüsünün hepsinin uygun olmasını istedim.

beğendiklerim elbette oldu ancak ya yaşam tarzları uygun olmadı, ya karakterleri.
zaten instagram da nadiren kullanıyorum, kızlara yürüdüğüm bir platform da yok. ortamlara da girmiyorum. kendi halinde, 3-5 samimi dostuyla takılan bir insanım.

peki sana yürüyen olmadı derseniz, elbette oldu ama daha çok sosyal medya üzerinden. yüzyüze olarak bana ilgisini çok açık bir şekilde belli edenler ise ilk adımı atmadılar, çünkü benim soğuk duruşum, ilgiye kayıtsız oluşum, fazla naz aşık usandırır hesabı onları engelledi. bunları hayal dünyamdan ya da öyle olmasını arzu ettiğimden yazmıyorum, neyse o.

ha, sevgilim olsun istiyor musun derseniz istiyorum elbette ama tip, karakter, yaşam tarzı uygun olan biri olursa. sadece güzel olduğu için kimseye ilgi duymadım. çünkü zina yapmadığım için geçici ilişki düşünmedim.

Aşık olmak istiyorum.

işten çıkış aldim çok şükür ve yaklaşık 15 gündür evdeyim, acayip bunalmaya başlamıştım ki istanbula gitme durumum oldu. Kendime seyahat rotası oluşturasim var. istanbulla başlayan gezi serüvenini diğer illere taşımak istiyorum ama dur bakalım inşallah devamını getiririm.

bugün çok erken uyandım hava soğuk spora gidicem.

içimde öfke taşıyacak kadar güçlü değilim.

bu başlığa ilk entry bu saatte mi girilecekti be. üzücü gerçekten.

itiraf da edeyim; dün akşam çocuk gibi hüngür hüngür ağladım be sözlük. bok gibi hissediyorum, ağladıktan sonra o gözlerde yaşanan acayip his, uzun zamandır yaşamadığım şeymiş gerçeken.

benim istediğim beni istemedi,
beni isteyeni ben istemedim.

O kadar canım sıkkın, o kadar moralim bozuk ki anlatamam.
Kısır bi döngü etrafında dönüp duruyorum tam bitti diyorum tekrar başlıyor. Bırakmadı yakamı gitti yemin ederim 6 yaşından beri aynı şeyi yaşamaktan çok yoruldum.
Birine sarılıp sadece ağlamak istiyorum ama o da yok.
Çok yoruldum ya. Gerçekten...

Aslında ben yokum.

çok fazla kahve içtim çarpıntısı yaptı ya. off.

tek başıma Allah'ı anarken bulduğum huzurun zerresini hiçbir şeyde bulamıyorum.

Acaba sorun bende mi ? Her seyi ben mi mahvediyorum diye dusunmekten yiprandim artik. Uzun yillardir ne kimseye bir sey hissedebiliyordum ne de kimseyle iliski kurmak istiyordum. Ta ki onunla bir muddet vakit gecirene kadar. Kac ay oldu unutamadim onu. Aslinda flort olarak cok iyi baslamistik ancak birden bire iletisimi kopardi. Ya baskasi oldu ya da farklı bir sebepten dolayi vazgecti. Suan hala ara ara yaziyor, bazen dayanamayip ben de yaziyorum. Ancak o ilk heyecan kalmadi. Hani yedekte tutulma durumunu da yasiyor olabilirim her sey olabilir. Yol ver gitsin diyenler oluyor ama aklim kalbime soz geciremiyor. Ustune bir de havalar da cok kotu. Hayattan yasamaktan en cok korktugum seylerden birini hic sevmedigim bir mevsimde yasiyorum. Gercekten insan boyle bir seye takili kalinca hayattaki diger tum seyler onemsizlesiyor. Kac ay oldu aklimdan bir turlu atamadim. Friendzone a alindik ama ben friend falan da olmak istemiyorum. Onu silecek cesaretim de yok. icimden bu hisleri silmek icin her seyi yapabilirim. Cunku artik takinti haline gelmeye basladi. Bir insani gunun her saati aklindan cikaramamak, cevrimici olusunu izlemek. Sabah uyaninca ilk is acaba ondan mesaj gelmis mi diye telefona bakmak vs. O kadar yipratici ki. Bunu atlatanlar nasil yapiyor abi bana bir akil verin.

en çok şaka yaptığım zamanlarda kükürtlü alevler içinde tarifsiz acılar çekiyormuşum, eski yazılarımdan anlıyorum. belki de daha kötülerine hazır olmam gerektiğini sandığım için, kendime bile belli etmemeye çalıştığım acılarımdan özür dilerim. şimdi olsa basarım yaygarayı.

edit: sessiz faziletlerin heykeli dikilmiyor.

göründüğüm gibi biri olmadığım için mevlana'dan özür dilerim.
affet reyiz.