bugün

ay burası çok sıcak, darıl geldi resmen.
bir tarzım yok, varoş gibi giyiniyorum. hadi şimdi gidin ve havuzlu doğum günü partisinde zengin züppe arkadaşlarınıza bunu söyleyip benle alay edin.
bursa'ya alışınca çanakkale'ye, çanakkale'ye alışınca bursa'ya gitmek istemiyorum.
Ekesim vardı dersi lakin alttan alıyordum, büyüklük bende kalsındı.
aldatıldım. tam iki kez. benim sayabildiğim.
Hayatı bir anda elimle sıkıp dümdüz edebileceğimi hissettiğim bir iki muktedir anımda, hep sessizce oturdum.

Bir şey kazanmadım, kaybetmedim sadece durdum.

Doğru zamanda doğru şeyler yapınız.
içime don giymiyorum bi kaç gündür.
her hafta başı haftam mutlu geçsin diye turkishmusic.orgtaki mahmut ve hulusi tartışmasını okuyorum.
Hayatının bir köşesinde kalsaydım ne olurdu sanki. inan bi zararım olmazdı sana. Hayatımda ilk defa bana aptal denilmesine kızmadım. sana her şeyden önce saygı duyuyorum. Çünkü sen bana benziyorsun ilk defa böyle biriyle karşılaştım. Yine olsa yine böyle davranırdım ama seni özlüyorum. Ve evet haklisin ben bi aptalım.
her gun bu basligi okuyup baskalari icik uzuluyorum, dertleniyorum ...
üniversitedeyken küçük abdest gidermek için ayakta bir vaziyette ihtiyacımı giderirken, içimde bir yerlerden gelen gazı da dışarı çıkarma isteğim ile altıma sı*mıştım.

o günden beridir asla özgür olamadım asla açık hava da tek başıma yürürken salamadım, hala da salamıyorum, hep aynı korku...
Anlatmak istediğim çok şey var ama ben sadece susuyorum. Bazen kendime bile küsüp hiç konuşmuyorum.
Zaten hayattan bunaliyoruz uyuyakaliyoruz bu sefer kabuslar goruyoruz. Icine tukureyim boyle isin puh. Kabus yuzunden uyaninca sarilcak biri olsa...
Uyuyamıyorum sözlük. Gripten ateşten burun tıkanıklığından kırılıyorum. Son çare yeşil çay demleyip tv açtım.
hep bir aksilik çıkıyor, alışmak lazım, yapacak bir şey yoksa zamana bırak, hayırlısı de, kısmet de, sükunetle sadece bekle, çırpınma.
ama yok elimde değil, her seferinde gardım düşünyor.
Yaşama sevincim, birşeylere olan hevesim özel sektör tarafından elimden alındı.
Buralar eskiden böyle miydi? Saat 12 de entrysi hazır beklerdi insanlar. Hey gidi koca sözlük.
Buraları eski ihtişamlı günlerine döndürelim uzun uzun ağlamalı emret girecek havamda değilim ama yarın iş görüşmem var ve konuya o kadar uzağım ki anlatamam. Okulu bırakmak istiyorum ama gerçek anlamda herkes mezun olmak zorunda değil. Başka bölüm okurum belki.
Son zamanlarda uyumaktan korkuyorum sanki. Çok uykum olmasına rağmen uyumak neden sorun olur ki. Uykuda huzur diye bir şey varmış onu keşfettim. iyi de bir uykunun huzuru neden ve nasıl kaçar ki.
Sevgili uyku huzurum, nolur geri dönnnn. Biliyorum bunun bir faydası olmayacak. Benim o tedirginliği bulmam ve çözmem lazım. Bir ufak tahminim var aslında. O konuda yapabileceğim ne olabilir bilmiyorum.
Doğanın huzursuz homurtusunu hissediyorum. Ve uyumakta ısrar eden insanların ağırlığını. Dolayısıyla son günlerde acayip yorgun ve bitkin düşmüş hissediyorum. Yorucu hiçbir şey yapmasam bile aşırı yorgunum. Şimdi yatıyorum ve umarım hemen uykuya dalarım.
An itibariyle kendimi en çok sıkıntıya düşüren durumu buldum sanırım.

Herhangi birine de en yakınlarıma gösterdiğim özeni gösteriyorum. Bana ne, benim için ne.önemi var ki bu insanın diyemiyorum. Aynı önemi bana göstermediklerinde de asabım bozuluyor. Bundan sonra ben de önem vermeyeceğim öyle herkese.
bana fayda getirmiyorsa neden sahipleneyim, neden öveyim, neden seveyim. odtüde ağaç kesiliyormuş. dibinde oturup gölgesinde faydalanmama müsaade etmediğin ağaç kesiliyor diye benim tepki göstermemi beklemenin hiç ciddiye alınacak bir tarafı yok. yok ağaçmış, yok genelmiş hiç girmeyelim o duyarlara. korsan film izlersem emeğe saygısızılık edermişim. bırakın b ayakları. gecede milyon yiyen dürzülerin hakkını korumak ben gibisine mi kaldı. sen onca işçiyi, açı sefili görme ortamlarda korsan muhabbeti yap. daha neler neler.
Yarın evleniyorum ve nihayet heyecan tüm gücüyle geldi.*
Çevremde o kadar kötü evlilikler görüyorum ki - anne babamınki de dahil - evlenmek istemiyorum. Sırf korkutucu geldiği için, benzer şeyleri yaşamaktan korktuğum için, kocamla aramızda saygı kalmamasından, çocuklarımın mutsuz yetişmesinden korktuğum için. Belki de evlenirsem bütün bunların bir gün mutlaka gerçekleşeceğine emin olduğum için.
bazen hayat çok güzel oluyor sebepsiz gulumseyebiliyorsun bazen ise çok anlamsız ve rutin geliyor. sanırım ben aptalim. çok düşünüyorum her şeyi. sorunum bu evet.
duygularım yok oldu. hiç kimseye uzun vadede bir şey hissetmiyorum. önce beğendiğim veya ilgi duyduğum biri varsa bile hemen mantığım devreye giriyor ve "bu kişi şu şu şu sebeplerden dolayı bana uygun değil. onunla bir geleceğim olmaz" diyorum. çoğu kişinin önemsemeyeceği detaylar bana batabiliyor. çünkü aşk denen duyguya kapılmak istemiyorum. zaten duygularım öldü. hissizleştim. üstelik birini sevmeye ayıracak vaktim de yok artık.

bir gün evlenirsem sanırım mantık evliliği yapacağım. ama sevmediğim bir erkeğin kadını da olamam ki. o yüzden kariyerime sımsıkı sarılmam gerek. bana kalan tek şey o olacak.