bugün

Surekli hatalar yapiyorum. Insanlara degil kendime. Kendime hic deger vermeden bir suru tasin altina giriyorum. Hep pisman oluyorum hep. Kendime bunlari yaptigim icin. Bir kez olsun akillanmayacak miyim?
Acıtıyor şiirler. Okunmayınca özellikle.
Kendime olan güvenimi kaybettim sanırım. Bir de ağlayınca sinirleniyorum.
içerik bulunamadı.
itirafımdır; harbiden bir salağım!

En son "organisyon yapan olmayacağım." Diye kendime söz vermeme rağmen yine, yeniden bir organizasyon düzenlemiş bulundum. Tabi onlar da bana inat yine sinirlerimi tepeme çıkardılar. Hayır ben neden sırt çantamı, fotoğraf makinemi alıp çıkma fikrini " arkadaşlarımla hafta sonunu geçireyim." e çevirdim ki?

"Bir daha yok. Kim darılırsa darılsın, ben kendi başıma olacağım." Deyip yine aynı salaklığı ileri bir tarihte yinelemek Üzere huzurlarınızdan ayrılıyorum ahali.
O da benim.
Sözlüğe guvenmiyormus da kimse sozlukte onu sevmiyormuş da bilmem ne...

Ulan anan miyiz baban miyiz senin gavat? Niye sevelim seni.

Surda loserlarin yazdıklarını okuyup gulelim deyu giriyoruz karsimiza cikana bak.

Kim sevsin seni.
Burada bazi kendini akilli sanan kisiler var. kendi hesabindan mesaj atiyor cevap alamiyor muhabbeti ilerletemiyor sonra feyk hesabindan yaziyor tekrar sanki baska biriymis gibi. Bu nasil bir eziklik? Ve direk farkediyorum ayni kisi oldugunu. Yapmayin ya cok belli oluyor.
Dün 15 dakika spor yaptım diye dayak yemiş gibi uyandığım bir güne merhaba. hamlamak nedir sorusunun canlı tanımıyım şuan.
Sevmek pamuk kadar hafif, Sevmek çok ağır. Yüzü gülsün mutlu olsun diye dünyayı tersine çevirmek istemek ama hicbisey yapamamak. Sevmek çok zor ama tarifsiz güzel.
adliyede ki tarama bilgisayarına hacker olacağım umuduyla kod yazdım. ekran çözünürlüğünü değiştireyim dedim bilgisayar desteklemedi hoop sınır dışı hatası verdi. resetliyorum yok, düzelmiyor. yavaş yavaş terlemeye başladım ordan burdan topladığım bilgilerle güvenli moda girip ayarları değiştirebildim. windows'a hoşgeldiniz yazısını görmek hiç bu kadar mutlu etmemişti beni.
birşeyler geveleyip cümle bitimine .evet konduran yazarları eksiliyorum. çok sinirim bozuluyor. evet.
(bkz: senin de sinirin bozulmadı)
Yarın dünya iş var hemde öyle böyle değil ve daha yatağa girmeden uykum kaçtı.
Etrafimdaki kalabalıktan bıkıp kendi içime cekilirsem kafam rahat eder dedim. Evet bi süre çok iyi geldi ama şimdi çok yalnızım. Sıkıntıdan gene sözlüğe sardım.
Şu hayatta şimdiye kadar neyi kınadıysam başıma geldi. Yani şimdi ölsem Kınadığım hiç bir şeyi yaşamadan ölmemiş olacağım. Allah tan yaşamayı hiç ama hiç istemediğim, kendime tamamen aykırı bulduğum bir şeyi kınamadım. Doğru da olmaz zaten, herkesin kendi tercihidir.

Az önce kalbime bir şeyler oldu. ritmi değişti gibi hem de yok yere, öylece otururken. Çarpıntı sanırım. insanın aklına ölümün gelmesi için vücudunda ters giden bir şeyler hissetmesi gerekmemeli ama öyle oluyor işte. Neyse, o söz çok doğru onu demek için gelmiştim zaten.
ara sıra deng geliyorsun ve takip bile etmiyorum.
arıyorsun belli, zarf atıyorsun.
asla bulamayacaksın. artık kaybettiğini anla ve kabullen.
Monoton bi hayat yasiyorum.
Son 2 aydır dünümle bugünüm aynı.
Ne arayanim ne soranim var bok gibi yasiyorum.
Günde iki paket sigara iciyorum.
Kendime çay bile demliyorum amk.
Dün 4 kişi tost yedik ben tostun yarısını yiyebildim benim kalan yarımımı arkadaşım yedi. Tosttaki sucuk eskiymiş haliyle biraz bozuk. Bilin bakalım aralarında sadece kim zehirlendi?
Doğuştan şanssızım be.
Beşiktaştan baştan aşağı nefret ediyorum. Yöneticisinden taraftarına taraftarından futbolcusuna tiksiniyorum.
Artık yaşadıklarımı ve düşündüklerimi sözcüklere dökemiyorum.

O kadar çok yazı yazdım, o kadar çok düşündüm ki, artık bu konu hakkında yorum yapmaya bile tenezzül edemiyorum.

içimde kopuyor fırtınalar, içerimde ölüyorum.

Ve zira düşünüp ölmek, yazıp ölmekten daha kısa ve daha acısız oluyor..
Boy boy fotograflarinizi paylasabileceginiz onca sosyal medya hesabi varken neden sozluk?

Anlamiyorum anlamak da istemiyorum. *
bende.

resmin var şuan elimde.

sana... gerisini bilmiyorum.
Rüya bitmeden uyanınca izlediğim filmi yarısında kapatmış gibi hissediyorum.
mutluyum şükürler olsun .
Zihnim karmakarışık. Hani annelerimizin bir deyimi vardır ya "her yer her yerde ", aynen öyle bi durum. Haliyle yorgunum. Ama uyumak istemiyorum. Sebepsizce buraya bir şeyler yazıyorum. Bu bir itiraf oldu mu, onu da bilmiyorum. Her neyse, daha fazla saçmalamadan satırlarıma burada son veriyor, sizlere iyi geceler diliyorum.