edebiyat yapayım derken ümitsizliğin korkunun kol gezdiği karanlığın o zifiri rutubetli puslu labirentlerinde dolaşacağınıza çıkın da dışarı temiz hava alın. bu şekilde ;
ciğerleriniz açılsın beyninize oksijen gitsin de belki aklınız başınıza gelir doğru düzgün düşünmeye başlarsınız milletin de içini karartmazsınız. oturun bir yerde sakince için çayınızı şükredin halinize nankörlük etmeyin. insansınız sonuçta.
Romain Gary – Fransız yazar, yönetmen, senarist (2 Aralık 1980)
Eski eşi Jean Seberg’in 1979’daki ölümünün de etkisiyle, 1980’de, Paris’te yaşamına son verdi. Arkasında şunu notu bıraktı:
“Çok eğlendim, hoşçakalın ve teşekkürler!”
Nicolas-Sebastien Chamfort – Fransız yazar (1794)
Paris’te tutuklanmadan hemen önce intihar teşebbüsünde bulundu. Son sözleri Abbe Sieyés içindi.
“Ve kalbin kırılması ya da kurşuna dönmesi gereken, bu dünyadan göçüyorum.”
Chris Chubbuck – Amerikalı Gazeteci yazar (15 Temmuz, 1974)
Chubbuck kendini canlı bir televizyon yayını sırasında kafasından vurdu.
“Ve şimdi, Kanal 40’ın size her zaman en son şiddet olaylarını sunduğu yayın politikasına bağlı kalarak, canlı renklerle bir ilki daha göstermek üzereyiz – bir intihar girişimi.”
Hart Crane – Amerikalı şair (27 Nisan, 1932)
Orizaba buharlı gemisinden atlayarak bağırdı.
“Hepiniz hoşça kalın!”
Sergei Yesenin – Rus şair (1924)
ingiltere Oteli’ndeki odasında kendini asarak intihar etti. Cesedinin yanında, intiharından bir gün önce bileklerini kesip kendi kanıyla Mayakovski’ye yazdığı veda şiiri bulundu. Sergei Yesenin, Moskova’nın Vagankovskoye mezarlığına defnedildi.
“Hoşça kal dostum, hoşça kal. Aşkım, kalbimdesin. Ayrılmamız da bir kader. Çok geçmeden bir araya gelecek olmamız da. Hoşça kal: el sıkışmaya gücüm yok. Üzülmek, kaş çatmak yok. Şu anda ölmek yeni bir şey değil. Çünkü yaşamak da yeni değil.
Charlotte Perkins Gilman – Amerikalı yazar (1934)
Ölme hakkının savunucularından Gilman, aşırı doz kloroform alarak intihar etti.
“insan artık bir işe yaramadığında, kaçınılmaz ve yakın bir ölümden emin olduğunda, yavaş ve feci bir ölüm yerine hızlı ve kolay bir ölüm seçmek en basit insan haklarından biridir. Kloroformu kansere tercih ettim.”
Robert E. Howard – Amerikalı yazar (11 Haziran, 1936)
Howard’ın intihar notu ise Viola Garvin’in “Sezar’ın Evi” (The House of Caesar) şiirinden bir alıntıydı.
“Herkes kaçtı – her şey bitti, öyleyse beni odun ateşinin üzerine koyun; Şölen bitti ve fenerler söndü.”
Heinrich von Kleist – Alman yazar ve dramaturg (1811)
Kleist, kanser hastası olan genç kadın arkadaşıyla birlikte bir intihar anlaşması yaparak öldü. Kız kardeşine bir intihar notu bıraktı.
“Bütün dünyayla – ve her şeyden önce seninle – uzlaşmadan sevgili Ulrike, şu anda olduğu gibi rahat ve huzurlu ölemem. Bana yazdığın mektupta başvurduğun güçlü ifadelerden vazgeç: Bırak onların hükmünü kaldırayım; gerçekten de beni kurtarmak için gücünün yettiği her şeyi yaptın, yalnızca bir kız kardeş olarak değil fakat bir insan olarak da yapılabilecek her şeyi yaptın. Gerçek şu ki, yeryüzünde hiçbir şey bana yardımcı olamaz. Ve artık hoşça kal: Tanrı sana benimkinin yarısı kadar olsa bile, keyifli ve tarifsiz mutluluk içerisinde bir ölüm bahşetsin: Bu senin için düşünebildiğim en içten ve en büyük dilek. Henry. Stimmung, Potsdam, ölümümün sabahında.”
Vachel Lindsay – Amerikalı şair (4 Aralık 1931)
Mutfak dolabından aldığı dezenfektanı içerek intihar etti.
“Beni haklamaya çalıştılar – fakat ben daha önce davrandım!”
Yukio Mishima (Kimitake Hiraoka) – Japon romancı ve şair (1970)
Mishima, Japon ordusunun sivil hükümeti devirdiğini zannederek törensel bir şekilde intihar etti.
Bir balkondan bağırarak son sözlerini söyledi, içeri geçti, arkadaşına “beni duyduklarını bile sanmıyorum” dedi ve kendini deşti.
“Tenno Heika banzai!” (Majesteleri Çok Yaşa!)
Sylvia Plath – Amerikalı romancı ve şair (11 Şubat, 1963)
Plath, Londra Primrose Hill’deki evinde kafası gazlı bir fırının içinde ölü bulundu.
Bıraktığı notun biçiminden dolayı bazıları onun kendini öldürmek niyetinde olmadığını fakat hareketlerinin yardım istediğine işaret ettiğini düşündüler.
“Dr. Horder’ı arayın.”
Sara Teasdale – Amerikalı şair (1933)
Bazı kaynaklar onun “I Shall Not Care” (Aldırmamalıyım) şirini, onu terk etmiş olan sevgilisine bıraktığı bir intihar notu olarak yazıldığını ifade ederler. Fakat bu doğru değildir – şiir 18 sene evvel yayımlanmıştır. Bununla birlikte Teasdale aşırı dozda uyku hapı alarak intihar etmiş ve o şiiri son söz olmaya uygun bulduğu için kullanmayı seçmiştir.
“Öldüğümde; üzerimde güneşli Nisan ayı. Yağmurda ıslanmış saçlarını sallarken, kalbi kırık bir şekilde üzerime kapanmış olsan bile, aldırmamalıyım. Huzur bulmam için, yağmur dalları eğdiğinde, yapraklı ağaçlarınki gibi bir huzur. Ve senin şimdi olduğundan, daha sessiz ve acımasız olmalıyım.”
Hunter S. Thompson – Amerikalı yazar (20 Şubat, 2005)
Thompson, karısı Anita için “Futbol sezonu bitti” notunu bıraktı. Dört gün sonra evde kendisini vurdu.
Yazarın külleri, Thompson’ın vasiyeti üzerine Colorado’da Woody Körfez’inden havaya savruldu.
“Artık Maçlar Yok. Bombalar Yok. Yürüyüş Yok. Eğlence Yok. Yüzmek Yok. 67. 50 yaşımı 17 sene geçmiş. ihtiyacım olandan ya da istediğimden 17 daha fazla sene. Sıkıcı. Her zaman bir huysuz oldum. Kimse için eğlenceli değil. 67. Giderek Aç gözlü oluyorsun. Yaşlı haline göre davran. Sakin ol Hiç Acımayacak.”
Virginia Woolf – ingiliz yazar (28 Mart, 1941)
Woolf seneler evvel, tekrarlayacağından korktuğu bir sinir krizi geçirmişti. Sussex’te Ouse Nehri’nde boğularak intihar etti.
intihar notunu kocası için evinde şömine rafına bıraktı.
“En sevdiğim, yeniden delireceğime eminim. O korkunç zamanların bir yenisini daha aşamayacakmışız gibi hissediyorum. Ve bu kez iyileşmeyeceğim. Gaipten sesler duymaya başladım ve odaklanamıyorum. Bu yüzden en iyisi gibi gözüken şeyi yapıyorum. Bana mümkün olan en büyük mutluluğu yaşattın. Benim için olunabilecek her şeyi oldun. Bu korkunç hastalık çıkıp gelene kadar iki insanın daha mutlu olabileceğini düşünmezdim. Artık daha fazla mücadele edemeyeceğim. Hayatını mahvettiğimi biliyorum, ben olmazsam çalışabilirsin. Çalışacağını biliyorum. Görüyorsun ya, bunu bile düzgün yazamıyorum. Okuyamıyorum. Demek istediğim o ki, hayatımdaki bütün mutluluğu sana borçluyum. Bana karşı son derece sabırlı ve inanılmaz biçimde iyi oldun. Herkesin bunu bilmesini istediğim için söylüyorum. Eğer biri beni kurtarabilecek olsaydı, bu sen olurdun. Senin iyiliğinin kesinliği dışında her şey uçup gitti. Hayatını mahvetmeye daha fazla devam edemem. iki insanın bizim olduğumuzdan daha mutlu olabileceğini düşünmüyorum. V.”
mezarımı geniş kazın, başımın altına da yastığımı koyun, bari orada rahat edeyim. burada bir rahat vermediniz ibneler.
edit:çicekte isterim. arada bir ziyaret edin, mezar çökmüş mü kalmış mı diye, bir de fatiha okuyun dallamalar.hepinizden iğreniyorum.
herkes öldürürmüş sevdiğini. sen de beni öldürdün bile bile, göz göre göre. kendim değil, başkası değil, düşmanım hiç değil. sen...
sen koskoca dağımdın, ben karın. sen koskoca çınardın, ben gölgen. artık güvendiğim dağım yok, çınarım yok. bembeyaz karın yok üstünü örten.
bil ki alacak nefesim kalmadı. mezarıma bile gelme bundan gayrı. sensiz hiç uyumadım ben biliyorsun. ve bu uykusuzluk fazla artık. gücüm kalmadı, ölüyorum. ama sen çok yaşa, yaşa ki ölümüm gelsin aklına. yaşa ki bir gün oğlun olursa baktıkça beni hatırla. oğlumuz olsun istedim hep, biliyorsun... sen çok yaşa, yaşa ki beni öldürdüğüne değsin...
silinebilirdi her yazılan; alınyazısı dışında. bu yüzden alın yazım ol istemiştim. şimdi gözyaşımı son kez siliyorum...
Aslında yazacak pek birşeyim yok benden birşey bekliyen insanların ümitlerini kırmaktan yoruldum belki arkamdan kaçtı diyeceksiniz kolayını yaptı bıraktı merak etmeyin bu sizi son yüz üstü birakisim ve kadim dostlarım sizler kırılmayı hak etmediniz hiçbir zaman hepinizden özür dilerim
Ve en önemlisi anne seni seviyorum arkamdan ağlayıp kendine zarar verme ve baba biliyorum bunu benden hep duymak istedin ben ise hep geçiştirdim ama artik bunun bi anlamı yok seni seviyorum baba her zaman sevdim her daimde sevecegim...
screw you guys, i'm going to blow my head.
(bkz: eric cartman)
ya da biraz daha duygusal;
beni yakıp küllerimi urla'da denize savurun. mutlu yaşadı mutlu öldü.
belki de sosyal mesaj içerikli;
hangisi daha iyidir? canavara dönüşmek mi yoksa düzgün biri olarak ölmek mi?
3 gün sonra hala üzüldüğünü söyleyeniniz en büyük yalancınız. mutsuz değildim ama mutluda değildim istediklerimi yapamadım, çok pişmanım ve başarısız oldum şuan herkesten belli oranda nefret ederek aranızdan ayrılıyorum sizler gerçek birer insan değilsiniz ne beni ne bir başkasını sevemezsiniz duygularınız yok robottan farkınız yok ve artık bende bu hale geldim. hiç bir şey hissetmiyorum, mutluluk, acı ya da başka şeyler hiç biri benim için önemli değil ve dünya odam kadar küçük olsaydı, hiç kimseyi tanımamış olsaydım yaşamaya devam ederdim yani ölümümden herkes payına düştüğü kadar sorumlu kimse içini rahatlatmaya çalışmasın. daha güzel bir veda bekliyor olabilirdiniz ama daha iyisini hak etmediniz.
