göt korkusu falan değildir yalan o.
kesinlikle şudur; beni ailem bu noktaya bu seviyeye kadar getirdi büyüttü onları üzebilir miyim lan ben düşüncesidir.
bu aralar çok düşündüğüm olay olduğu için dikkatimi çekti. evet hayat bok gibi hayat iğrenç ve insanlar daha bir bok gibi sevgisiz. fakat bunları boşverin ve annenizin ve babanızın yüzünü aklınıza getiriniz.
çünkü toprağın altında da rahat yok. kemiklerini bulup mavi kasalara koyuyorlar, kayıtlara geçiyorlar. sonra raflarda bekliyorsun kim bilir kaç zaman. yok olmaksa niyetin inhumasyonu unut. yazarak ve yaşayarak da yok olursun. nerden mi biliyorum? çünkü manastırlar, kiliseler, tapınaklar kazdım, kazarken öğrendim. yazdım, uzun uzun soluksuz, satır aralarında da yaşayabiliyormuş insan yazarken öğrendim. tecrübeyle sabit.
