Bugün yaşadım ben ilk ciddi deneyimimi... Çok zevkli bi şey lan kavga, boşuna alemlerin sevgi pıtırcığı gibi gezmişiz senelerce ortalıkta...
Tabi herifin benden böyle bir hareket beklememesi de etkiliydi bu kadar kolay olmasında... Zira en yakın zamanda fena halde y.raklara geleceğimi hissediyorum...
Böyle yanağımı okşamalar, ''harcanırsınlar'' falan, bi de frenç kis yapacak neredeyse deyyus, girmiş ağzımın içine kadar, ''zbaaam'' diye koydum ben de kafayı... 2.80 uzattım herifi..
Bi de nerden duyduysam artık, kafayı koyarken ayağına bastım, acayip artistik oldu...
5 yaşımda iken bisikletime yapılan saldırı sonucu, inip saldırmıştım gobele.. dövdüm dövmesine ama validemden fena dayak yemiştim.( çocuğu fazla çizmişim)
7 yaşında çocuk havuzunda yüzerken iki alman kızın gelip beni boğmaları ve dövmeleri.
karşı koymaya çalışsamda hiç bişey yapamamıştım. deniz gözlüğümüde almışlardı. işin rezil tarafı başka bi kız gidip gözlüğümü alıp getirmişti ben zırıl zırıl ağlarken. *
evet sözlük ben ilk dayağımı kızlardan yedim. (bkz: kızdan dayak yemek)
benden küçük olan kuzenlerimi büyüklerin korumasında olduklarından doyasıya pataklayamadığımdan olsa gerek bu konularda pekbi deneyimsiz kaldığımdan aktif olarak yaşayamadığım durum. içimden döverim.
mersin'de 5 yaşındayken deniz adında benden büyük bir çocukla dövüşmüştüm. Ağlaya ağlaya salladığım yumruklar deniz'i korkutmuşa benziyordu. Sonra arkama dönüp eve baktığımda babamın olan biteni uzaktan seyrettiğini gördüm. Neden müdahale etmediğini anlamamıştım.
7-8 yaşlarındayken geleneksel aşağı mahalle - yukarı mahalle müsabakasında yukarı mahalleden çok sevdiğim bir arkadaşıma küfür ettim, haliyle kavgaya tutuştuk, çocuk ikiz olduğu için ikizide dayanamayıp saldırınca, az bir şey hırpalandım.
10 sene önce yetiştirilme tarzıma güvenerek yaşadığım deneyimdir. sonra yetiştirilme tarzımla birlikte ilgilendiğim sporun inceliklerini öğrenmemle level atladım. artık işin "racon"unu da öğrenmiştim. babam sağolsun, sadece yetiştirmekle kalmayıp spor ahlakını da içime işlediği için ulaştığım seviyeyi de 1-2 kez kullanmışımdır. yine de dövüşmek iyidir, insanı kendine getirir.
sıcak bir yaz gününde annemin iş yerindeki arkadaşı(zuhal miydi neydi) evimize gelmiştir. yanında ise kızı vardır. kız ruh hastası olduğu için her şeye saldırıp parçalamaya çalışmaktadır. ben ise kendime hakim olmaktayımdır. yaşım 6 tabi o zamanlar. sonra kız baktım ki en sevdiğim oyuncağımın(batman)kafasını kopartmaya çalışıyor. Ben yavaşça geldim olay yerine:
nmut:napıyosun lan sen!
kız:kırıcam bunu!
nmut:ver onu benim o!
kız:...
nmut:ver dedim son uyarım.
kız:...
nmut(psikopat mode on):geri zekalı!
bu küfürle beraber kafası yumruklanmaya başlanır. tam o sırada gürültü patırtıya gelen iki anne beni kızın üzerinden kaldırır ve annemin konuşması:
annem:ay çok sinirli bu çocuk.
kızın annesi:evet ya nasıl vuruyordu öyle?
annem: abisine bile kafa tutuyor.
nmut:oyuncağımı kırıyodu be!
annem:ama öyle yapılır mı oğlum.
nmut:-yerinden kalkıp içeriye doğru giderken kıza bir yumruk daha atar-
annem-ay ay ay! umut gel buraya!
kız:ühühühü
kızın annesi:çocuk işte neyse. bişe oldu mu kızım?
annem: gel buraya çabuk özür dile!
nmut:çok beklersiniz!
akabinde: anneden bir tokat ve çimdikleme merasimi.
ilkokul ikide sınıf başkanı arkadaşımı çileden çıkarmıştım.sonunda oğlan geldi yanıma:
-sen osmanlı tokadı nedir biliyor musun???
-yooo
(şappppp)o an tüm sınıfın bakmak için kafasını döndürürken estirdiği rüzgarı hissetmiştim.
işte o gün bu gündür çok iyi bilirim osmanlı tokadını.
yalnız o yaşta da sınıfta çiçek gibi oturmanın bir mantığı yoktu diye düşünüyorum.
