Siyahtı metalik değil soluk bir siyah rengi vardı rengarenk geçmedi çocukluğum. siyah istemem bundandı sanırım ama çocuğum olursa siyah renk isteyeceği bir bisiklet istenci sunmayacağım ona.
Mavi proton. kadrosu kalınca olduğu için Costello sananlar olurdu. Vay gidinin protonu.
edit: abim bisikletin yeşil olduğunu söyledi. yıllar bazı şeyleri silmiş.
Kırmızıydı. 12 yaşındaydım. Aldıktan bir kaç gün sonra bisikletçiye koşup zincir kapağının oraya "sevdalıyım" yazdırmıştım. O gün bugündür o yazı hala durur. ilk ve tek bisikletim o kırmızı bisikletti. Şimdi yazları memlekete gittiğimde o bisiklete binen akrabaları görünce "sevdalıyım" yazısını gördükçe gülüyorum. Sahi lan kime sevdalıydım ben?
Mavi bir bisan dı. Babamın bisikletiydi sonra kendine yeni alınca bana vermişti. Fakirliğin gözü Kör olsun. Kocaman bir bisikletti hani şu sele ile direksiyon arasında çift demir olanlardan. Ben ayağımı pedalın üstündeki boşluktan sokup yan yan kullanıyordum.
siyah üzerine pembe-beyaz çizgili. daha geçen doğum günüme kadar hiç bisikletim olmamıştı. 29 yaşıma girdiğim gün bisiklet sahibi oldum resmen lan. sanırım biraz da "benim hiç bisikletim olmadı" diye serzenişlerim yüzünden böyle oldu.
ama bisikletim var lan benim, ötesi var mı!!1!
edit: millet 29 yaşında araba sahibi oluyor diyenlere söyleyebileceğim tek bir şey var: "benim hiç arabam olmadı..."
