sadece yaşamak.
belki iyi, belki kötü
belki umutlu,
belki kara bulutlu.
ama şöyle ya da böyle
her şeyi boş verip
sadece yaşamak istiyorum.
Her şeyi akışına bırakmak..
gömlek cebimde birkaç güzel anı,
birkaç güzel söz.
Gömlek cebimde,
Kalbimin tam üstünde.
Gömlek cebimde ufak bir delik,
Yürüdükçe eksilse anılar,
unutsam farketmeden.
Farketmeden dökülse ceplerimden.
hepsi bu.
bi resim var telefonumda.
böyle tüm aile göl kenarındayız, çerçeveye girmeyenler var elbet ama oralarda bi yerdeler biliyorum.
tüm sevdiklerim, herşeylerim.
0 sıkıntı 0 tasa tüm acılar geride kalmış.
biz öyle sanıyorduk en azından.
işte benim bu hayatın sonundan beklentim, gerçekten o acıların tamamen geçmiş bitmiş olması.
ve aynı sevdiklerimle büyük adadaki o evi satın aldığımda terasında yemek yerken bir resim daha çekinmek.
sonra da tak bi kelimei şehadet, the end.
tüm beklentilerin sonu ölümdür ne de olsa.
evet ilk entry görünmediğine göre yine birileri bir iğrençlik yapmış.
benim hayattan beklentim torunlarımı mutlu huzurlu bir ortamda sevmeye zamanım ve şartlarım el versin o kadar.
hayattan bir beklentim yok. Çünkü beklentiler daima yaralar, üzer. zaten en büyük hatamız da beklenti içine girip hayal kırıklığına sebebiyet vermemizdir.
Kendi özume ulaşabilmek gerçekten bundan başka bir gayem yok. Dişsal dunya insanı kendi özünden ve içindeki güçten uzaklastiriyor. içindeki tanrisalligi bulan insan ne güzel insandır.
