aslında hayata değil de daha çok kendime söylemek istediklerimdir. benim de, sabah mesaj alıp veya "onunla konuşacağım" diye, haber alacağım diye, iletişim kuracağım diye, kim bilir belki de gelecek kuracağım diye heyecanlanma zamanım geldi de geçiyor. bu konuda hayatın yapacağı pek bir şey yok gerçi. her şey bende bitiyor.
ne kadar da katıksız bir orospu çocuğu olduğunu ve hep hak etmeyenlere tolerans geçip, hak edenlere kazığın sapını gösterdiğini, bunu yapıyor olduğu için de bir kez daha ne kadar da katıksız bir orospu çocuğu olduğunu söylemek isterdim.
"...Vermediğimiz şeyi alamazsınız, kendinizi vermeniz gerekir. Devrim'i satın alamazsınız. Devrim'i yapamazsınız. Devrim olabilirsiniz ancak. Devrim ya ruhunuzdadır ya da hiç bir yerde değildir..."
hatalarımı yüzüme vurmaya başladığında anladım ben; benim hatalarımdı seni yaşama bağlayan,
oysa;
bir adım uzaklıktaydı ayrılık,
adını duyduğumda bile ürperdiğim;hatam.