hayatın hızla akan bir nehir olduğunu düşünürsek ona karşı durmak bir yana ayakta kalmak bile mucize olur diye genelde hayatla birlikte yol almayı tercih ederim. varsın dilediği yere götürsün... ondan daha iyi mi bileceğim nereye gitmem gerektiğini?
28 yılın sonunda ancak anladım hayata karsı tek başına durmaya çalışmak cok gereksizmis. Kendini yormak, yıpratmakmış.
Hayata karsi durusum iki kisilik. Sonra üç kismetse 4 kisilik olur.
kendi mutluluğum herşeyden önce artık o herkesi mutlu edeyim devri kapandı,malum prim yapmıyor.Artık nasıl işime gelirse beğenmeyen beğenmez bende herkesi beğenmiyorum.
yüzüm 13 derece dönük, reddetmeyi ve koyvermeyi arzulayarak, gözlerim gökyüzünde, bir sigara dumanı savuruşu mesafede, biraz küfürlü, biraz keşmekeş sancılı.
