insan yedisinde ne ise yetmişinde o olmuyormuş. Zaman insanı öyle güzel değiştirebiliyormuş ki. Nerden mi biliyorum, dostum olarak gördüğüm kılına dahi zarar gelmesin istediğim insan, artık umrumda değil fakat umrumdaymış gibi davranabiliyorum. Ki yapmacık davranamayan, grileri olmayan ben, menfaati bitene dek bütün renklere bürünmeye hazır. Çünkü bazen eski dostlar insana böyle şeyler öğretebiliyormuş.
uludağ sözlük yazarlarının hayattan anladıklarıdır, hayatla mücadele şekilleridir, yaşam mottolarıdır.
lev nikolayeviç tolstoy abimizin de baktığı yönden bakıyorum ben de hayata:
" nereyi sürdüysem, orası benim toprağımdı. toprak herkesindi. hiç kimsenin kendisinin olduğunu söyleyemediği bir şeydi toprak. insanların, kendilerinin olduğunu söylediği tek şey emekti. "
