günlük mü? sürekli yazdığım bir günlüğüm bile olmadı benim. ergenliğin getirdiği aşık olma zannı ile birkaç kez yazmaya çalışmıştım ama hep aynı terane: bir ay yazardım hevesim geçince bir kenara atardım. hep özenmişimdir günlük tutan insanlara. duygularını düşüncelerini not edebilen insanlar. yıllar sonra bakıp hatırlayacağı şeyler olan insanlar onlar. işte sonra internetle tanıştım. sözlüğe üye oldum. hani şu çok popüler bir başlık var ya sözlük yazarlarının itirafları diye. işte arada onu kullanıyorum günlük niyetine. bir ara da heveslenip blog açmıştım kendime. hevesim kaçtı sonra. bir ara bakayım dedim ki mahkeme kararıyla engellenmiş blogum. mahkeme bile korkmuş anlaşılan benim ruhani sıkıntılarımdan. gelgelelim bugün okulda bir yazı gördüm elemanın biri duvara yazmış: "kaybolan hayallerinizden müeessesemiz sorumlu değildir." işte benim hayaller de böyle yitip gidecek mi diye düşünüyorum arada. şu anda kulaklıktan şu sözler dökülüyor: "seher vakti bu yerlerde kimler ağlamış? çimenler üstünde göz yaşları var." yine yaptım aynı şeyi ve sözlüğü günlük olarak kullandım. benim günlüğüm her başlıkta. ben bu yazıyı kendime yazdım, ben bu yazıyı sana yazdım, sölük yazarlarının itirafları... benim günlüğüm bu sözlük.
günlük,, ne zaman duygusal bir şeyler arasam, karşıma çıkan komik bir şey, bütün duygusallığımı örtüyor lan.
acaba ikisini birbirine karıştırarak, duygusal komedi tadında mı yaşamalıyım hayatı.
bak yine filmlerdeki gibi gözlerimi uzaklara yatırayım, duygusal düşüncelere dalayım derken, bebek yokuşundan çıkan bir araba dikkatimi çekti. kafa sikmeye programlanmış 4 tane ergen, doluştukları arabada, sabah sabah son ses müzik açmış, dıp tıs dıp tıs çıkıyordu yokuştan yukarı etiler'e doğru.
sonra yokuşun bitimine doğru trafik lambaları kırmızı renge döndü utancından.bizimkiler de durdu altında. ama onlar kızarmadı; bir utançları yoktu.
ışık yeşile döndüğünde, hala son ses çalan müzik eşliğinde, arabayı hareket ettirmeye çalışırken şoför koltuğundaki; aracı stop ettirdi. çalıştırmayı denedi ama araç çalışmadı, müziğin sesini kıstılar, bir kere daha denedi fakat araç yine çalışmadı, arkalardan korna sesleri yükseliyordu. trafik ışıkları bu duruma utandı, tekrar kırmızıya döndü. çocuklara baktım onlar da kırmızıydı.
''keşke araçları da kırmızı olsaymış'' dedim kendi kendime; güldüm. duygusal bir şey bulamadım diye ağladım sonra kendi halime. sence ben manyadım mı lan günlük.
insanlar hep konuşuyor farkında mısın? Gökgürültüsü gibiler, bir türlü yağamıyorlar. O yüzden kurak topraklarımız. O yüzden sususuz. Konuşuyorlar ama yapamıyorlar. inanıyoruz diyorlar ama itaat etmiyorlar. Yalancı bir gökgürültüsü asla yağmur getirmiyor günlük.
bugün bir değişiklik yaptım günlük. artık kendimi çok renksiz hissediyorum. renksiz ruh halime renk katabilmeni isterdim. bu yüzden bugün renkli kalemle yazdım günlük. sanki bi boka yararmış gibi..
ikna kabiliyetine sahip yaratılmışım. daha embriyo iken, kandırıp diğerlerini; milyon embriyo arasında doğma hakkını kullanmışım.
bugün olsa yine yaparım; diğerleri umrumda değil, seviyorum dünyayı moruk.
+ günlük lan sana bir şey söyleyeceğim
- buyur aaaağbi *
+ artık konuşmayacağım moruk; konuşmayı bıraktım
- o ne demek be gözüm abim?
+ artık susma zamanı. daha çok yazma zamanı artık
- hiçbir şey anlamadım abi, ne susması ne konuşması yahu?
+ insanların kafasını o kadar ıvır zıvırla doldurmuşlar ki moruk, ciddi anlamda düşünsel boyutların kapılarını açtığında, bir anda kaybolmuş hissediyorlar kendilerini. kapı arkalarına saklanan kediler gibi ürkekler hepsi de. sen kapıyı geriye kadar açtığında, iyice kayboluyorlar arkasında. tercih ediyorlar bu durumu görünmeye; seviyorlar resmen!
- kızma ama sen de acaip bir adamsın be abi
+ anlat oğlum! eleştiri olmadan nasıl görebiliriz kendimizi
- dünya hallerinden geçmiş bir durum gözlemliyorum sende
+ mesela? daha açık anlat
- hayatının her gününü bilen biri olarak*, somut tatlardan çok çabuk bıktın mayk. soyut ve düşünsel tatlara o kadar çok daldın ki, aralarında olması gereken denge bozuldu. sıkıntın burda.
+ neden konuşmak istemiyorum biliyor musun? önceleri anlam arayışlarım çoktu; anlat babam anlat, sorgula, tartış. etrafımdaki insanlar ve ben aşağı yukarı aynı ayarlardaydık o zamanlar. gel zaman git zaman onlar teker teker bıraktılar sorguladıkları şeylerin peşlerini. bense bundan inanılmaz bir keyif aldım, nedenleri alt üst ettim. her saniye inceledim seni, beni, bizi.
sonra yıllar akıp geçti ve yine aynı sahneleri yaşamaya başlarken birer birer, hem artık onların beni anlamadığını, hem de daha önemlisi; anlamaya çalışmadıklarını fark ettim. kimsenin ilgisini çekmiyor benim ilgilendiğim konular. ne bunları konuşmak ne de dinlemek istemiyorlar boğlum ya.
insan belki de en çok deşifre olmaktan korkuyor. çözülemez bir varlık olmak zaafların da görünmemesi ve nedenlerinin araştırılamaması anlamına geliyor.
- bana anlat abi, biliyorsun her zaman dinlerim
+ tamam be yavrum illa çıkıntılık yapacan sende he! baktım ki konuşma reytingleri yerlerde sürünüyor, kimseye kendini zorla dinlettiremezsin de haliyle, e nezaket icabı dinlermiş gibi de yapamıyorsun bu konularda, ki biliyorsun pat diye çakıyorum soruyu; '' sence nasıl?,,,''
- eheheh evet ya. millet de seni biliyor ama abi. ya açıktan dinlemiyor ya da direk dalıyor konuya, ki ortası yok bunun zaten senin de söylediğin gibi
+ evet.
karar aldım ben de mayko işte. bundan sonra konuşmayacağım.
- beni ihmal etme ama
+ yok lan sıkıntı yapma. yazma eylemine son ses devam! hem yazma ne güzel iş lan; hem dilediğin kadar anlatma özgürlüğü sunuyor sana hem de dinlemek istemeyen hiç kimse mahçup olmuyor karşında. okur veya okumaz o kendi bileceği iş.
- haklısın abi
+ sen de bazen yalamalığın tavan hallerindesin he ''evet abi, haklısın abi, dinlerim abi''
- naptık abi ya sen de sinirini benden çıkartmanın peşindesin he yine
+ kaybol kaybol hadi fazla konuşma
günlük, bazen yolculuklara çıkıyorum nereye gittiğimi hiç bilmeden. geri dönmek istemediğim yolculuklar. şu an bunları yazarken bir yandan da dışarda yağan yağmuru hüzünlerle yoğuran düşüncelerimi bozan bir şey oluyor, şemsiyesi ters dönmüş fakat istifini hiç bozmadan yürümeye devam eden bir kadın görüyorum ve güldürüyor ister istemez. bütün hüznümün duygusallığımın amına koyuyor farkında olmadan. hayat ne garip lan günlük.
onun kamerasından baktığımızda benim burdan gördüklerimin hiçbiri görünmüyor. herkes yönetmen aga; ister yönetsin ister yönetemesin. film sürüyor işte.
- ya bırak hacı seninde bir dediğin bir dediğini tutmuyor
+ oğlum umut ışıktır mal, gözlerini açtığında hep yanıbaşındadır
- keşke olsa, ben istemez miyim sanıyorsun günlüğün olarak istediğin şekilde gitmesini
+ istiyorum lan
- sadece istemekle olmuyor işte
+ yani ??
- harekete geçmelisin
+ haklısın
- haklı olmak bir şey değiştirmiyor; otur hesabını yap , ya da yapma ne hesabı, cumburlop atla
+ sence olur mu peki?
- olmazsa bir numara büyüğünü alırsın muhahahahah, aay söylemezsem içimde kalırdı kusuruma bakma bu aralar biraz sinirlerim bozukta; olur neden olmasın
+ oğlum makara yapcak adam bulamadınmı lan yavşak, siger atarım seni hee
- noldu yaa
+ amcık! gelmişiz sana derdimizi anlatıyoruz sen bizle taşşak geçiyorsun dalyarak
- samimiyetine inandık be abi
+ sikerim senin samimiyetini heee
- anlatma o zaman abi alala. anlatma bana bir şey ya
+ oğlum bak hem suçlu hem güçlü ayağı yapma bana dürüst ol yavşak
- ya bırak abi sen hiç kendine baktın mı dışardan nasıl görünüyorum diye
+ ne var oğlum halimde
- söyleyince söyledi oluyor ama, hemen kızıyorsun nasıl yapcaz
+ oğlum ne zaman adam gibi davrandın da karşılığını almadın lan at boku
- abi bak sen bugün agresifsin başka bir zaman konuşsak bütün bunları
+ ya hayaller gerçek olsa lan günlük
- her şey senin elinde
+ o zaman şunu demekten başka bir şey kalmıyor bana '' herkesin tuttuğu kendine ''
