türbanlıların sürekli düşürdüğü bir yerlerde unuttuğu başörtüsüne takılan şu salak küçük iğneler yemeğimin içine düşer ağzıma gelir yutarım diye korkuyorum.
Altı üstü öleceğim ancak bilmiyorum. Son anımda birisi yanımda olmalı. Hiç tanımadığım birisi olsa da olur. Yalnızca yalnız hissetmeyeyim istiyorum ölürken.
Söylemek istemiyorum şimdi paylaşırlar fobimi azdırırlar.
ama eskisi kadar korkmuyorum rüyama giriyor hatta ama afedersin onu s*ktiğimi s*kiştiğimi düşünüyorum.
Yani televizyondan çıksa gelse domaltıp Allah ne verdiyse ya da üzerime atlasa yan çevirip neyse çakıp s*kip s*kişip geçerim splice izlemeseydim iyidi.
Neden böyle filmler izliyorum ben ya.
Tövbe estağfurullah neyse.
Azgınlık sınır tanımaz.
Freddy ayı bile 1.oyunda o kadar şey değil yani.
Neyse zaten geçen hafta ekrana kelebek sıçradı elim ile sağ tarafa çarptım öldürdüm.
kötü tarafım ondan daha vahşettir dikkat etsin yani elime o aletler geçerse ve yüruyebilirsem.
Mesela yani.
Palyaço, gençlik zamanlarımda animatörlük yapmıştım. Zaman zaman mini clup için palyaço kılığına girsemde halen atlatamadım... Sebebini sorarsanız da ilk okul zamanlarımda Ankara'da düzenlenen bir hayvan gösterisinde palyaço timsahı sevdirirken korkutmuştu beni ardı kopasıca.
