herkes marjinal, hiç kimse yaptıklarından pişman olmuyor, herkes dün neyse bugün o, herkes mükemmel. ben değişiyorum, düşüyorum, kalkıyorum, hata yapıyorum, doğruyu buluyorum...
Kindar değilim.
Polyanna da değilim ama.
Bana yanlış yapan insanları affediyorum ve yoluma bakıyorum. O insanı hayatımdan bir siliyorum bir daha karsilassak bile yüzüne bakıyorum ama görmüyorum onu. Yok gibi. Hiç olmamış gibi. Sesini unutuyorum, ne hissettirdigini..
Herşeyi..
Iyi ki unutuyorum. Siliyorum. Kalbe beyne format atmak gibi. Her seferinde tabi ki benden de bir şeyler gidiyor ama olsun: koptugum yerlerden cogaliyorum. Kertenkele gibiyim mübarek.
yüzüme bakmıyor olman, uzaktan davranman, sanki bir bıraksan devamı çok fena olacak gibi düşünüyorsun haklı olarak.. ben den uzaklaştıkça beni yıkıyorsun.
aylarca bekledim ben, günlerce içimde yaşadım. saatlerce düşündüm, dakikalarca izledim, 2 sn de sürse dokundum sana.
sonu gelmeyecek, inanamayacağın hislerin bir gün içinde neden olmayasın.
