ankara'da oturuyorduk. cümle sülale sakarya'da.
ninemin hastalığı epey ilerlemişti. onu kaybettiğimiz haberini aldık. gecenin köründe yola çıktık. yolculuk sus-pus, uykulu. gece de öyle kasvetli ki*. sakarya'ya vardık. dayımların evinin önüne çekti babam arabayı. oraya giderken kullandığımız yol doğuda kalıyor. annem ve babam arabadan indiler dayımlara geçtiler. biz arabada oturmaktayız*. babam beş dakika durdu durmadı yanımıza geldi: ''oğullarım, anneniz burada kalsın dinlensin biz de teyzenlere geçelim uyuyalım.'' saatlerdir duyduğum tek cümle buydu. arabaya bindik. teyzemlere doğru yola çıktık. teyzemlerin evi de geldiğimiz yönün tam tersi istikamette. saat 3.30-4.00 tam hatırlayamıyorum farlar açık giderken abim birden: ''baba dur. baba!'' deyince babam ani bir fren durdurdu aracı. abim arkasını döndü(ön koltukta oturuyordu) büyük kardeşime sordu: ''abim, şu an ayakkabılarını giyiyor musun?''. ''hayır abi çıkardım uzanıyorum diye.'' demesiyle abimin kapıyı açması bir oldu. geldiğimiz yöne doğru on-onbeş kadar adım atıp yere eğildi. bir şey aldı ve yanımıza döndü. yine aynı kardeşime göstererek: ''abim, bu senin ayakkabın mı?'' kardeşim kontrol etti. bir teki yoktu. ''evet abi.'' sonra babam arabayı sürdü. biraz kardeşlerimizi korkutmama isteği ama yoğun olarak şaşkınlık sebebiyle hiç konuşmadan teyzemlere vardık ve uyuduk.
üzerinden epey vakit geçtikten sonra bir defa konuşmuştuk. nasıl olduğunu anlayamadık. o ayakkabı oraya nasıl geldi?
2 ay önce 9-10 yıl önceki kız arkadaşımın babasını gördüm rüyamda. adamı gerçekte 2 kere belki görmüşümdür. smokin vardı üzerimizde. bir taburede oturuyorduk, kahve sigara eşliğinde muhabbet ediyorduk. yanda da yine smokinli yaşlı amcalar oturuyordu. biraz muhabbetten sonra bana müsade dedi, gitmem lazım. sende git hadi beklemesinler dedi. eyvallah dedim, döndüm arkamı gittim. sabah bir arkadaşım aradı x in babası vefat etmiş dedi. bu kadar şaşırdığımı hatırlamıyorum...
mahalledeki bakkalcımızın, sevdiğim bir ablayla ilişki yaşadığını öğrendiğimde ki şok, o zamanlar tabi şokların en büyüğüydü..
inanamıyorsun tabi, elinde iki kuruşla, bu ne kadar, bu ne kadar bu kaç para dediğin abi bildiğin adam o melek ablayı nasıl düdükler..
zor, zor..
görenlerde olmuş bunları taksiye binerken falan ikisini.
kocası da bakkala girip çıkardı kadının. ne bileyim bakkalcı cihan abinin karısı da gelirdi. tuhaf.
Sözlükteki Arkadaşlarımızın Başından geçmiş, şaşırtan olaylar silsilesi. *bir bakima tatlı, tuhaf, ve ilginç anı birikimleridir.
Örn;
-1. sınıfta okuyabildiğimi bilmiyorken, hocanın bana kırmızı kurdela ile bildiğimi bildirmesi.
-4. sınıfta kağıtları değiştiripte kopya verdiğim arkadaşımın 100 benimse 70 almam. (5 sene sonra)
-9. sınıfta kopya aldığım arkadaşımın 55 benimse 80 almamla şaşırma sebebini kavrayamama durumum.
-Okula özlem duyabilme ihtimalimi, bırakmadan önce neden sezemediğim. (oysaki anlatmışlardı.)
-oyunları, sadece ateri kasetlerindeki kadar gelişmiş sanarken, gta viceyi ilk gördüğüm o an.
-turuva adlı filmi izledikten sonra, neden bu filmi izlemekte bu kadar geç kalmış olduğum duygusu!
-ilk gün Adlı filmi izledikten sonra, kötü karaktere üzülme durumum. (izlemeyen için ayrıntı vermedim!)
-ara ara artık özlem duymaya başladığım insanları, bir anda iletişim halinde bulma durumum!(sevindirir.)
- (bkz: fuzuli bilgiler) ve Dahası...
-2009 yılından beri aklıma takılan, ilgilizce bir şarkıyı bulamadığım için hala dinlemeye hasret kalma durumum. layli layli lali miydi! ve hala bulamamış olmam.
dahası ...
edit: *
