Bir çok sebepten ötürü hüzünlü olabilir bir insan ama ne yalan söyleyim özellikle türk milletine ya da kürt milletine yapılan uygunsuz ve yakışıksız başlıkları veya yorumları okuduğumda çok hüzünlenirim.
o' nu gördüğümde. her güne onu görebilme umuduyla uyansam da gördüğümde gökyüzüme duman rengi bir branda çekiliyor. tüm sesler kesiliyor. insanın içini ürperten bir sessizlik kaplıyor her yanı. güzel ve beni yaralayan herşey eş zamanlı olarak bir kez daha zihnime hücum ediyor. takibindeki bir kaç gün dış dünyadan yarı yalıtılmış bir halde yaşıyorum.
her şeye rağmen her gün görmek isterim o güzelliği....
nasıl olsa yaparım ''ammann'' dediğin sallamadığım tarih sınavının kazık çıkması, ilk 3 dakika çok hüzünlüydü ama toparladım kendimi, sonra baktım 80 almışım. * birde şey var, yılbaşına sözlükle girdim o da çok kötüydü.
her gece güven ve huzur içinde gözleri kapattıktan beş saniye sonra gözler kendiliğinden açıldığında soğuk duvarla karşılaşmak.. bazen hayat hayallerdeki gibi değildir ve hayal kurmak bile zordur ya hani? işte tam o anda sarılmak istiyorum hayallerime sıkıca. o namussuz duvarı çok pis göt etmek istiyorum ama sonra bakıyorum duvara.. resmen hiç kıpırdamadan sence şu an kim o durumda diyor bana. şerefsiz duvar. bak yine dertlendim.
kpss'ye hazırlanırken geçirdiğim her an.
bir de kim aklıma soktu bilmiyorum ama katiplik sınavına da hazırlanıyorum aynı anda ne boktan ne menem bir şey.
