Affedememek.
Ustelik insan affetmeye kendinden başlamış onu bile tam beceremedim.
En basitinden en ağırına kadar hiçbir şeyi affedemiyorum. Bu ağırlıklar da beni yere çekiyor. Zorlanıyorum. Biraz da kinciyim. Malesef.
ansızın sokağa çıkıp kalabalık içinden hiç tanımadığınız birini çevirip güvenseniz benim bulup güvendiklerim kadar nankörünü hainini hırsızını şerefsizini bulamazsınız.
(bkz: alkışlarla yaşıyorum)
