o yazar keşke sokaktan alıp da beslemeseydi o kediyi.evet benim lan o. o kadar besle o kadar yemek ver anca ısırsın, anca tırmalasın, anca yavşaklık yapsın. bide neresinden çıkarıyosa o kadar kıl, heryerden de kıl çıkıyo evde. ama şaka tabi lan. seviyorum şerefsizi. almadıysanız alın bi hayvan eve. ömrünüz boyunca bir sevap işleyin bari öküzler. he bide kumbaramda karınca besliyordum 5-6 yaşlarında. ekmek kırıntısı falan atıyordum. kaçmasınlar diye ağızını bantlamıştım. çocuk aklı işte öldüler gariplerim. çok ağlamıştım lan. ilk o zaman ölümle karşılaşmıştım.
gugukçuk kuşu besliyorum. az önce sokakta ölü sanıp yanına gittim, kafasını hareket ettirdi, hemen eve çıkardım, bir karton kutuya koydum, önüne ekmek ve çeyrek aspirin atılmış su kasesi koydum beklemedeyim.
kaplumbağa.. çok hareketli bir hayvandı yaklaşık 2 ay önce kendi evciğini terkedip evimin bir köşesine sığındı. hala nerede olduğunu bilmiyorum. öyle de bir evim var. bu hayvanların leşi kokmuyor da. yada o kokuyu bastıracak kokular var evde..
Kaplumbağam vardı sabah baktığımızda evinin içinde yoktu tabi evde bir kargaşa çıktı filan ortalık duruldu 3 hafta sonra yatağımın altından çıktı olayın biraz daha içine girersekki burası biraz trajedi 3 hafta boyunca altlı üstlü yatmış bulunmaktayız sonra elim kadar odu birine verdik zaten.
Sonra ördeğim olduki ördek alıcak varsa şimdiden uyarıyım köpeğin bakımı bile daha kolaydır biz sadece 1.5 ay dayanabildik.
*aralarında bir zamanlar enteresan şekilde bir örümceğinde bulunduğu hayvalardır.
-şimdi ayrıntılar;
sayısız öldürme girişimime rağmen her defasında hayatta kalmayı başarmıştı bu eleman, yuvası salon kapısının altındaki delikti, gece yarıları dışarı cıkar gezinir sarhoş gibi koşa koşa yuvasına gelirdi tekrar. ne zaman öldürmeye çalışsam ya böcek ilacından zehirlenmek üzere buldum kendimi, yada terlik sallamaktan kolum ağrıdı.
derken bu ademoğlu pes etti. birlikte yaşama kararı aldım bu iri bol bacaklı kahverengi ibneyle. isiminide savaşarak kazandı; adını yaşar koydum. yaşar için yaz okulunun sıkıcı akşamlarında avladıgım sinekleri yuvasının önüne bırakırdım alır içeri götururdu. çok seçiciydi şerefsiz, ölü sineklere dokunmuyor çırpınanlarıysa anında yuvasına cekiyodu. bu mutual dost yaşam 2 ay kadar sürdü.
yaşar'ın akıbeti kendisine hiç yakışmadı, hüzün dolu oldu. bu onca böcek ilacına banamısın demeyen, defalarca salladıgım gaste sopalarından inanılmaz hareketlerle sıyrılan örümcek yaşar bir sabah kaza sonucu elektrikli süpürgenin içinde buldu kendini. "ulan bu kadar basit miydi?" diye ne söylendim, ne de ölümü komik geldi. bildiğin üzüldüm lan. neyse bak gene hatırladım, duygulandım.
