holeyyy diye bağırmışt bütün sınıf, ilkokul öğretmenimiz yılbaşı çekilişi yapacağımızı açıkladığı anda... bağrımanın akabinde sınıfa uğultular hakim olmuş, herkes birbiri ile konuşmaya başlamıştı ben ise kimse ile konuşmuyor içimden holeyy diye bağırmaya devam ediiyordum şayet 3 gün sonra hediye alıcaktım, bügün 30 aralık cumaydı...
*****
öğretmen-ben hepinizin ismini yazdım çocuklar, hepiniz tek tek gelip bir tane kağıt seçeceksiniz.
sınıf-tamaam öğretmeniim.
öğretmen-ama kimseye görmesin diye eve gidince bakacaksınız kimin çıktığına tamam mı, sınıf listesinden çağırıyorum....
----
----
öğretmen-16 f628 gel sende çek bir kağıt.
----
----
dırı dırı dıı rırı rırı.
öğretmen-iyi tatiller, iyi yıllar çocuklar.
sınıf-heeyyy.
*****
**
evin ziline uzanmak için parmak uçlarımda durarak zile basmaya çalışıyor, zile basmanın büyüdüğümün göstergesi olduğuna inanıyordum bu düşüncelerle parmak uçlarımda biraz daha yükselerek bastım zile ve içeriden gelen tıkırtıların akabinde annem kapıyı açtı.
f628-anne yılbaşı çekilişi yaptık bügün, bana kimin çıktığına beraber bakalım diye yolda bakmadım, gel hadi bakalım.
anne-oğlum bir montunu çıkarsaydın.
f628-yaa anne gel yaa, bak burada kağıt al sen eline yavaşca aç hadii.
anne-tamam ver hadi ver, yavaşca açıyorum bak.
hani facebookta arkadaşına önemli bir olay anlatırsın ve altta o ibareyi görürsün 'x yazıyor...' beklersin, merak edersin, bir türlü gelmez o yazı, kendimi o andaki kadar sabırsız hissediyordum.
açılsa da görseydim kimin çıktığını hele sevdiğim kız filiz çıksa ne güzel olurdu, poşeti verirken elim eline bile değerdi hehe :).kağıt ahenkle dans ediyor zaman ağır ağır ilerliyor, annemin eli yavaş modda sağa doğru kayıyordu, ilk harfini görmüştüm.
f...
ben-(içses-kesin filiz kesin!!)
kağıt açılmaya yavaş yavaş devam ederken 2. harften sonra bir anda hızlanmış, ışık hızı ile açılmış, karşımda duruyordu.
f628-f628 mi :( üf bu ne şanssızlık, üühühüüh :(
anne- ağlama oğlum, hem bak ne güzel bizde sana hediye alırız.
f628-anne öyle olmaz ya insan kendine hediye alır mı yaa? ühühühü :(
**
2 ocak pazartesi günü sınıfta elinde tek hediye paketi olmayan ben köşede gözleri dolu halde etrafa bakıyordum, filiz ise elinde hediyesi, sinir olduğum sınıfın piç tiplisi okan'a teşekükürlerini belirtip muhabbet ediyordu.
bir ara öğretmenim bana kendi hediyesini verecek olmuş ama ona da ruj almışlardı, talihsizdim.
birkaç hafta önce ev taşıdık.
taşınırken eşyaların arasından rahmetli dedemin çantası çıktı, dedim ki ben bunu kullanayım, severim eski eşyaları kullanmayı hem de hatırası var vs vs...
bugün ilk defa o çantayla dışarı çıkmaya karar verdim. çantaya eşyaları koyup, ağzını kapattım.
telefonum, anahtarım, sigaram, param ve bilumum birinci derece ihtiyaçlarım çantamın içinde.
evden çıkmak üzereyim, kapıyı kilitleyeceğim,
çantaya gitti elim ki o da ne;
çantanın iki haneli bir kilidi var!
ve benim delilerce acelem var.
kuaföre gittim derdimi anlatıyorum, bir yandan da bütün kombinasyonları deniyorum, kuaför,
"-e dedene sorsana." demesin mi...
yıllardır gittiğim canım kuaförümün bir aynştayn olması beni nasıl mutlu etti anlatamam. *
sonuç: kapıyı kitlemeden çıktım, kuaföre borcum var ve insanlara rezil oldum.
şifre ise "50" imiş.
sayın dedecim, sorarım sana "50" ne yahu?
kimsenin doğum yılı bilmem nesi değil?
en son bugün başıma gelen talihsizlik silsilesinden bir tanesidir. havanın soğuk olmasından dolayı çok az bir konyak içerek derse gitmek ve türk vergi sistemi hocasının ben salyalar içinde uyurken uyandırmaya çalışması ve şuursuzluk la hocayı arkadaş zannedip ne var .mk demek .
uzun istanbul yolculuğun molasında hıçkıra hıçkıra ağlayıp sigara isteyen yabancı bir kızın aslında kanser olduğunu, kızın ağzından öğrenmek, içten içe yalan olduğunu düşünmek, ilaç dolu çantayı görüp yerin dibine girip utanmak, yolculuk boyu dertlenmek... her şey boktandı lan sözlük...
