yazarların çokta fifi denilecek türden başarıları. ilkokulda "çalışan kazanır elması kızarır" diye bir olay vardı. okumada ilerledikçe kızarırdı o elma. ilk benim elmam tam kırmızı olmuştu. hayır insan bir ödül falan bir şeyler bekliyor. sınıfta kural da elması kızaranın annesi börekti, çörekti sınıfa ikramlar getiriyormuş meğersem, hep beraber afiyetle yeniyormuş. ne anladım lan bu işten. annem bir de söylenmişti "ne yapacağım ben koca sınıfa?" diye. neyse petit beurre ile falan ucuza kapatmıştık olayı.
gece karanlığında ve yağmurda kaza yapmış ve 5-6 metre yuvarlanmış arabayı yol kenarındaki tarlanın ortasında fark etmek. hemde 100 le giderken. önemli aslında.
ilkokulda bilgi yarışmasında okul olarak il birinciliği kazandık ödül olarak müdür bize gazozla simit ısmarlamıştı.hey gidi hey.boru değil gazoz ve simit.
10-12 yaşlarımdayken wenice'in resim yarışmasına katılmıştım, bi süre ses çıkmadı sonra tam ümidi kesmişken eve paket geldi 2. olmuşum 1.nin resminin basılı olduğu bir t-shirt, bide tebrikler yazısı göndermişlerdi.
