siteden mesaj attı. burnun ne kadar büyük ihihhihi dedi. o an anladım kusurumu yüzüme vuran bir ukala idi. dedim rövanşını alırım. ne zaman dedi? ne zaman istersin dedim? defol salak hahaha dedi. sonra mesaj attı seviştik falan. gözleri, gözleri kocaman idi.
lise yılları. daha yeni yeni kızlarla diyalog kurmaya başlayan lannoldu kişisi girdiği bir ortamda genç kızın ilgisini çekmeyi başarmıştır. bir şekilde bu genç kızla irtibat kurulup yepyeni bir ilişkinin temelleri atılmak istenmektedir. öyle de olur. hatunla henüz 3-5 gün gezen lannoldu mutludur. ancak yolunda gitmeyen bir şeyler vardır. hatun, tedirgindir lannoldu'nun yanında. bir gün bunu kafasına takan lannoldu yaren kişiye açılmaya karar verir;
+noluyo ya ne bu tavır kaç gündür?
-ne tavrı ya lens aldım gözüm acıyo tamam mı?!
+acıyosa acıyo almasaydın! git gözlük al dedim sana o kadar dinlemiyosun ki!
-aslında konu o değil.
+neymiş konu?
-ben lensleri takmaya başlamadan önce görme bozukluğum vardı...
+ee şimdi görüyosan sorun yok?
-var!
+neymiş?
-ben seni görebiliyorum artık.
+neey?
-görebiliyorum seni ve bu yüzden ayrılmak istiyorum...
+öehh! allah belanı versin!
-deme öyle ama...
ilk aşk olacak bir de... hayır o zamanlar çok üzülmüştüm buna, şimdi makara konusu oluyor ya, işin garip tarafı bu işte. yaşlanıyoruz sözlük...
onu gördüm liseye başladığım ilk gün. gördüğüm anda aşık olmadım tabi ki ama hiç hissetmediğim bir duyguyu yaşadım. hayatımda gördüğüm en tatlı çocuk karşımdaydı onu görmek üzerine bir hayat kurduğum ilk günlerdi bu günler.
çok mutluydum çok, ne bileyim sonunu işte. yavaş yavaş bakmışım pazartesileri seviyorum beden dersi var diye onu maç yaparken izleyeceğim diye, girişleri çıkışları seviyorum onu göreceğim diye. hayallerimi süslüyordu sonunu düşünmüyordum sadece hayal kuruyordum.
bir yıla kalmadan çok iyi tanıdım onu. hatta onu en çok benim anladığıma iddaya bile girerim. onu en çok benim sevdiğime. benziyorduk birbirimize yani narsist değilim ama yakıştırabiliyordum onu kendime her şeyiyle. biz beraber mutlu olabilirdik hem çevremde kimsenin göremediği şeyleri görebiliyordum ona dair.
sonra boka sardı işte oda napsın ilk hoşlandı gibi ya da ben öyle sandım ama sonra rahatsız oldu. dersane çıkışlarına gitmemden, evinin etrafında dolaşmamdan, durmadan bakışlarımdan, antremanı olduğu günler spor salonun etrafında dolaşmamdan kısacası her şeyimden...
sevdim işte olmayacağını iyice anladığımda umutsuzlukla yaşamaya başladığımda unutmaya çalıştım. başkalarını buldum bi bok olmadı, uyudum rüyalarıma girdi, görmemeye düşünmemeye çalıştım aylar sonra gördüğümde bile onunla olmak için ölüyordum resmen.
platonik aşk ya böyle olurmuş işte yaşarsın bitmezmiş, öyle sürünürmüşsün.
