ilkokda bi sınavdan düşük not aldığım için aglamıştım. normalde böyle şeyler umrumda değildir fakat tüm sınıf bunun için ağlıyordu ben aglamasaydım göze batacaktım. malum sürü psikolojisi.ewed
ağladığımı hatırlamıyorum ama çok derinden üzüldüğümü bilirim. 2010 yılında kız arkadaşımla ayrıldığımızda. beni facebook'dan silip engellemiş dahası giderken duvarıma hakaret tarzı bir şeyler yazmış o gidince işte. şimdi düşünüyorum da ne salakmışım ben.
Ahshshs otobüse (şehir içi) sinirlenip ağlamıştım beklemeden gitmişti ama o kadar ağlamıştım ki ahahahahah gülüyorum hatırladıkça.Bir de bir şarkı var onun klibi,yakın bir iki arkadaşıma da söylemiştim izleyin diye buna mı ağladın demişlerdi saçmaymış çünkü.
Bugün geometri dersinde gözlük takmama rağmen tahtada yazan soruları göremedim tüm sınıf çatır çatır çözerken ben sinirden silgi koparıp yiyecektim.birde hoca anlatırken sessizce birkaç küfür mırıldandım da duydu umarım üzerine alınmamıştır. Bu saçma gün için ağlayabilirim
en yakın arkadaşım sınıfta uyurken sesli bir şekilde osurmuştu tüm sınıfta sessizlik hakimdi o an , o zaman gülmekten ağlamıştım ama nedense şuan pek komik gelmedi bana .
Aşkın çekimi diye bir film vardı. Ben romantik filmleri çok severim. Bu filmde hakikaten kadın ve erkek ayrı dünyaların insanlarıydı: alt dünya, üst dünya.
Filmin sonunda gözlerimden 3 tane yaş döküldü. Çok az şeyi umursayan ve çok daha az şeye üzülen bir insan olduğum halde bunda çok duygulanmıştım.
Özgü namalın başrolünde oynadığı mutluluk filmi zülfü livaneli nin mutluluk adlı eserinin uyarlaması ve ben filmi önceden izlemiştim kitabı daha sonra okudum sonu filmdeki gibi bitmedi diye oturup ağladım meryem naptın sen diye!
