Babam ve oğlum.
tek duygulandığım film yeşil yol dur.
(bkz: gora)
(bkz: dancer in the dark)

björk'lü final sahnesinde çıpala çıpala aktıydı tutamadım ki ilk defa bir sinema filmini izlerken ağladım.

Bir de yaprak dökümünde nejla'nın delirdiği sahne var o başkta tabi. *
(bkz: forrest gump)
(bkz: esaretin bedeli)
(bkz: yeşil yol)

Harbiden ağlatır adamı.
görsel
karakteri sever benimsersem çizgifilme bile ağlarım.

ayı kardeşte küçük ayıya insandan dönme ayı anneni ben öldürdüm dediğinde ağlamıştım mesela. :'(
babam ve oğlum.

-ona bir oda ver baba. kendini rahat hissedeceği bir odası olsun.
recep ivedik serisi.
My sister keeper. Film bittiği halde ağlamaya devam ettiğim filmlerden.
(bkz: umut)
(bkz: The fall)

Ağlatmaz belki ama duygusal filmdir. içinde aşk falan olmayan, masalımsı bir hikayesi var. izlemeyenlere şiddetle tavsiye edilir..
Srpski Film.
incir reçeli 2.

Durun lan hemen neden ağladığımı anlatayım.

Sahneyi hatırlamıyorum da hani Müslüm Gürses affet şarkısı ile giriyor ya bir anda... o zamanlar sinemada izlemiştik filmi. Sevgilim o sahneye ağlıyor ben Müslüm babaya ağlıyorum. Öyle birşey iste.

Bi de Naruto shippuuden de bir karakterin ölümünde çok ağlamıştım. O karakter tabi ki efsane ! *
Esaretin bedeli diyen olmuş. Esaretin bedelinde nerede ağlanıyordu?

dipnot: bazı filmlerin sonunda ağlamamak için izlemem.
Her dramda istisnasız ağlarım ama en çok babam ve oğlum olabilir birde film değil gerçi ama yaprak dökümünde ali rıza beyi kelepçeledikleri zaman çok ağlamıştım.
(bkz: gülen gözler)

ironik ama çocukluğumdan beri severim. çok acıtasyon var ama haklı.
guguk kuşu. jack nicholson'ın elektroşoka maruz kaldığı sahneler ve bunun etkisiyle girdiği hal.
(bkz: gladyatör)
(bkz: evim sensin) hönkürmüştüm baya.
görsel

dünyanın orta yerinde aşk için ağlıyorum
neyse ki o kadar düşmedim.

yoktur.
bir anime film olarak (bkz: grave of the fireflies)
iftarlık gazoz.