ayakkabı numarası diye okuduğum başlıktır.
olsundu 39 du ayaklarım.
spor ayakkabı dışında çok yağmurlu olursa bot giyerim. bir de kız arkadaşlarım zorlarsa topuklu çizme giyerim. markası farketmez. rahatsa giyerim.
ama şöyle bir anım var 2. sınıfa dair falan ilkokuldaydık.
0 marka telaşıyla büyüdüm.
güzelse her şeyi giyerim diyordum.
alışveriş merakım o zamanda yoktu şimdide yok.
neyse o zaman egs park vardı orda kipa dan siyah bir ayakkabı almıştım deri ama spor tarzında. hem rahat hemde sıcak tutuyordu sanırım.
hiç unutmuyorum o ayakkabımı giydiğimde etrafımdaki insanlar bunun markası ne diye sormuşlardı. daha 9 yaşında falanımdır.
yok diyememiştim. üzülmüştüm markası gerçekten yoktuki. jdhsk yazsa jsshkf derim. hiç bir yazı yoktu.
o günden sonra marka olayını kavradım.
ayakkabılarım o yaşımda puma adidas nike converse olmaya başladı.
ne yalan söyleyeyim pazardanda giyip aldığım kıyafetler oluyor rahatsa neden almayayım.
ama ayakkabı konusundaki kompleximi asla yenemedim. 16 yaşında 800 tlilik ayakkabılar giydim.
velasıl kelam yinede asla karşımdakinin ayakkabısına bakmam. ona göre yargılamam. umrumda olmaz yani. bana yapılmasından hoşlanmadığım bir şeyi bir başkasına yapmam.
yinede belki o gün yaşanmasaydı şimdi böyle gereksiz bir komplexim olmazdı. eğer o yaşlarda kardeşiniz veyahut çocuklarınız varsa lütfen arkadaş ortamına çok dikkat edin. sınıfındaki insanları velilerini tanıyın. ben dönüp ilkokula baktığımda arkadaşlarının etkisi altında kalmış bir sımsımırro görüyorum. neyse böyle.
