peşinen söyleyeyim anket diyen ilk kişiye madalya vereceğim.
neyse efendim, hayat akıp gidiyor şöyle etraflıca düşününce gün yok ki, bazı şeylerden umudumuzu kesmeyelim. şahsen ben 10 yıl önce hayatımın merkezine koyduğum bazı şeylerden bugün o kadar uzağım ki. umudumu kesmişim yani. artık olmayacağına kani olmuşum. mamafih hiç vazgeçmediğimiz bir takım "şeyler"de vardır elbette. onlar olmazsa hayat durur zaten.
neyse benim şu an için umudumu kestiğim şeylerin başında dünyayı bisikletle gezme hayalimin suya düştüğüdür. olmayacak yani bunu kabullendim.
gündüz saatlerinde ve özellikle iş çıkışı saatlerinde sol framedeki başlıkların 12 yaşında kız çocuğu ve 16 yaşında bir erkek ergen' nin düşünceleri gibi olmama ihtimalinden.
gençliğimi recep tayyip erdoğan olmadan geçirmek. şu güzelim yıllarımız ülkenin en başındaki kişi olarak bu adamı görerek geçiyor. bu tc'deki çoğu genç içinde geçerli bir durum.
