Sözlük yazarlarının kimseye anlatamadığı, ama anlatmak istediği şeyleri içeren başlıktır.
iç çekişler, sırlar, itiraflar, pişmanlıklar, umutlar, temenniler sıralanabilir...
millete " ben sarılıp uyuma falan ..öyle romantik biri değilim" diye hava atıyorum ama işin aslı öyle değil. bazen geceleri gaz çıkarma sesime uyanıyorum o yüzden kimseyle uyuyamam. ühühü!
Korkuyorum, bütün şüphelerine rağmen en çok bana güvenecek bir durumda olmasına, gelip sırrını yine bana verebilmesine minnettarım ama ona birşey olursa yaşayamam. Ya da ona zarar veren her kimse dünyanın geri kalanı bile olsa canına okumak için el kadar boyumla çabalayarak yaşarım. Yapabildiğim kadar adını, ruhunu yücelterek yaşarım.
Bir insan birini canından çok sever mi, sever işte. Defalarca aşık oldum belki de ama aşık olmamama rağmen onu hepsinin toplamından çok seviyorum. Tüm insanlığın birbirini sevdiğinden çok belki. Canımı alsalar, ömrümden alsalar, mutluluğumdan alsalar ona verseler keşke yapılabiliyorsa.
Çok zor dönemlerdeyim hayatımda en çok sevdiğim, en çok güvendiğim insan için birşey yapamıyorum. Yaptım sandığım şeyler ise izin verilenlermiş, bir oyunun içinde kukla gibi oynatılmışım farkına yeni varışıma utanıyorum aslında. Bir yandan artık ona bana güven, ben hallederim diyemeyeceğim için korkuyorum.
Sabah olsa ve yola koyulup sarılsam..
Evet sözlük bugün uzun zamandır yapmayı düşündüğüm şeyi yaptım. Yaklaşık olarak 1 yıl önceki mevzuyu ortaya serdik. Eski kız arkadaşıma mesaj attım aslında o mesaj attı başta. Onun mesaj atma sebebi başka yani bi yanlış anlamadan dolayı diyelim. Neyse ben buna uzun uzun yazdım hala onu nasıl sevdiğimi ve yeniden bir araya gelmek istediğimi. Evet ben en güzel zamanlarımı onunla yaşadım en çok onu sevdim en çok da onu özledim. Üstelik o yanlış anlama olayını da açıkladım hallettik onuda. Sonucu aslında tahmin ettiğim ama isteğim gibi olmadı nitekim. Ama olayı açıklaması çok hoşuma gitti. Başta biraz kısa denecek derece de bu yanlış anlamanın önemli olmadığını ve yeniden bir araya gelmemizin pek de mümkün olmayacağını yazmış. Daha sonra yani 25 dakka sonra attığı mesajın geçiştirmek gibi olacağını düşünüp daha uzun ayrıntılı yazmış herşeyi. Nitekim beni sevdiğinden şüphem yoktu olsaydı zaten ne ben ona mesaj atmayı düşünürdüm nede o bu kadar önemserdi hala. Ki zaten verdiği değeri attığı mesajda çok iyi gördüm. Karşısındakine değer vermeyen bi insan durumu açıklamak için bu kadar uğraşmazdı. Evet belki yeniden bir araya gelmemiz mümkün değil evet belki de yeniden onun elini tutmam da mümkün değil ama yeri çok ayrı be sözlük. Dönüp baktığımda şunu gördüm gerçekten çok güzel sevmişim çok ayrı sevmişim oda bunu sonuna kadar da haketti zaten. Böyle garip bi gündü akşam da yağmur yağdı 1 2 saat dolaştım dışarda yağmur altında kafamı dinledim. En azından şunu biliyorum beni hatırladığı zaman aklına güzel günlerimiz ve güzel şeyler gelecek bu da yeter insana. Aynı şekilde bende onu düşündüğüm zaman aklıma hep güzel günler güzel zamanlar gelecek. Diyeceğim o ki eğer gerçekten sevdiysen yeri bi ayrı oluyor.
Konuşmayı severim ama konuşmaktan cok biraz susmayı ..
karşımdaki insanı dinlemeyi,sözcüklerini anlamlandırmayı daha çok severim..
Bu hassasiyeti karşımdakinden de beklerim..
beni dinlemelerini, anlamaya çalışmalarını ..
Aslında tek anlatmak istediğim de bu olur sessizce konuşmalarımın içinde belki biraz gizlice ..
Çok ama çok karmaşığım. Nerdeyim? Ne yapıyorum? Kapalı alanlarda sıkılıyorum ve bu evren bir kapalı alandan başka bir şey değil. Anlaşılmadan gitmek istemiyorum yolculuklara. Sabahları kuş sesleriyle uyanmak istiyorum. Penceremde beton manzarası istemiyorum. Ben kurtulmak istiyorum, ayağımdaki zincirlerden. Anlaşılmamaktan yorulmaktan bile yoruldum. Artık yorulmaktan bile vazgeçtim.
85 gün oldu. Günde yüz kere allahım gerçek mi bu diye düşünürken şimdi iki üç kere diyorum. Ama her seferinde içimde bi çığlık kopuyor. Ben günlük hayata ne kadar çok alışayım üstüne aklıma gelince o kadar çok canımı yakıyor. 85 gün oldu. 85 gündür toprağın altında babam. Her yağmur yağdığında içim sızlıyor. Her önemli gelişme de o bunu göremedi diye düşünüyorum. Dün ilk karpuzu yedim bu yılın. Babam karpuzu ne çok severdi. Boğazıma dizildi bi kaç lokma ama sonra ona da alıştım. Hayatta herşeye alışıyor insan. Eskisi gibi gülüyorum da artık. Ama içimde hiçbir zaman geçmeyecek bir yara, bir boşluk bir karanlık var. Korkuyorum, Bu karanlıkta kaybolmaktan. O karanlığın altında ezilip karanlığın kendisi olmaktan.
sözlük yazarlarının anlatmak istedikleri dilinin ucuna geldiğinde; fakat boşalacakları, dövünecekleri, ağlayacakları bi dipsiz kuyu olmadığından
dökülsünler diye açılmış başlık.
umarım sözlük yazarlarının duymasını istediği kişilerde ya duyar, ya malum olur.
Bana bir bilmediğim bir şey anlat
Yorgun düştüm en başından anlat
Yeter bu kaçıncı imtihan bak
Yangının tam ortasında yakınmaktan yanmaktan bıkmak
Tüm şarkılar ahmak gözlerinin ertesinde doğru yoldan sapmak
inancımı bir kenara bırakmak ve sonrasında her cümlene tapmak cennetinde yanmak
gazapizm-sanki bir halkın
Hissizleşiyorum son zamanlarda önemsemiyorum sanırım beni önemseyen insanları kapadım kapılarımı 3-5 kişiyi aldım sadece içeriye gelene camı açıp biraz oyalayıp gönderiyor gibiyim. Ama huzur istiyorum kapının arkasında ve kalabalıkta bunu bulmak çok zor yeni birilerini içeri almak da..
Dün akşam biraz sahil havası alalım sonra tatlı yiyelim diye dışarı çıktık. Tatlıcıya giderken eşim ters yönden girmiş yola. Tam yolun sonuna geldik bir jeep girdi yola. Geçecek yer yok. Eşim "biraz geriye gider misin? Çıkayım" diyor cipteki adam gitmiyor. Cipin arkası dolmaya başladı mı. iki trafik polisi otosu geldi yerleşti birden arkaya. Sonra arka yolda otobana döndü mü? Kornalar. Eşim cipteki adama rica ediyor adam geri geri gitmiyor. O arada bir adam gelmiş ikisini kavga ettirmeye çalışıyor; diyor ki "tersten girmişsin abi, durun kavga etmeyin". "Kavga eden yok zaten" diyor Eşim kibarca. Cipteki adam muhtemelen acemi sürücü yanında da bir kadın var sürekli eşime "siz tersten geldiniz" deyip duruyor. 1 metre geriye alsalar geçeceğiz. içimden nasıl dua ediyorum ambulans gelmesin diye. Hastane yolu çünkü. Bir yandan hiçbir şeyin farkında olmayan oğlum oynadığı oyunla ilgili sorular soruyor. Kabus gibiydi. En sonunda adam geri geri gitti ve o sokaktan çıktık. insan çok utanıyormuş.
Bir daha durum falan paylaşmam ben nazar değiyor.
Benim yine neydi hah overthinking saatim geldi. Kapkaranlık odamda tavana bakıp beni bu hale getiren şeyleri düşünmeye gidiyorum. Kulaklığı takınca da gözyaşlarım kulaklarıma doluyor. Çok sinir bozucu.
