Üzülen şey çok olunca sıralamaya koymaya zorlanıyor insan. En son üzenin bi öncesi neye üzülmüştüm diye düşünürken başka bişeye üzülürken buluyorum kendimi.
Sebebi ottan boktan belki, lan buna da üzülür mü insan denecek şeyler belki ama işin iç yüzü öyle değil işte.
En son üzen şey artık eskisi kadar değer görmüyo olmak öyle hissetmek. Sorsan öyle değildir öyle olmadığını ispatlamak için bü sürü laf söylenir ama gerçek öyle değil. Bunu görmemek art niyettir. Gözün gördüğüyle gönülün hissettiği paralellik gösterince üzülüyor insan.
Düşünüyorsun neden böyle diye vardığın sonuc seni ikna etmiyor daha çok üzülüyorsun. Başkaları kadar değer görmediğini hissetmek kötü keşke olmasa.
Evham mı bu? Evham olsa ne olur böyle hissedildikten sonra. Karşılığı yok çünkü. Karşında eskisi gibi değil artık. Bu üzdü en son.
Biktim her gun kavga gurultuyle uyanmaktan. Her gun. Bak bi gunum bile huzurlu gecmedi benim. Her gun ayni. Savas ciksa ulkede hic tirsmam. Cunku her gun evimde teror esiyo. Bomba atsalar eve hic yadirgamam o kadar alismim ki uzerime bir seyler firlatilmasina. Allahim neden benim yasamama izin veriyorsun ki. Benim canimi al arrik nolur.
etrafımdaki insanların sürekli sikik taraflarını fark etmem.
ben herkese hak ettiği gibi davranırım. kimseye de eyvallah etmem çok şükür ama etrafındaki insanların sürekli sikiklik yapması beni üzüyor. kime güveneceğimi bilemiyorum. sıkıldım yalnızlıktan.
Tanımadığım bir numara beni aradı. Heyecanlandım. Bir an için kızdır kesin dedim. Acaba güzel midir diye saliselik ince hesaplar yaparken Bi açtım işyerinden bizim deli Ahmet arıyomuş AMK. Yeni numara almış onu haber etti.
Kızdım kendisine, sitem ettim. Balkona attım kendimi hışımla. Tabakadan sarma sigara alıp içmeye başladım. Üzülmüştüm de. Neden yarın değil de kritik bir saatte arayıp beni umutlandırıyor ki.
o kadar çok şey var ki diyebileceğim başlıktır. ama en son üzen şey son gittiğim iş görüşmesinden çok aktif, çok istememe rağmen olmamasıydı. dayın olacak dayın böyle olmuyor bu işler dedim ama kim duydu? hiç kimse.
