10 yaşında falandım. ananemin cüzdanından o zamanın en yüksek kağıt parasını çalmış, gidip bütün mahalleye pizza çikolata vs. ısmarlamıştım.
gece olup yatağa girince vicdanım el vermemiş, annemi uyandırıp itiraf etmiştim. annem de "bu benim suçum" deyip ağlamıştı.
kaç yaşıma gelirsem geleyim unutamam o geceyi, peter pan mısın be salak, sana ne?
8 yaşımdayken annemin cüzdanından para çalıp bakkala gitmişim.
bakkal şüphelenmesin diye annem yumurta ve ekmek istedi geri kalanına da çikolata istiyorum deyip almışım her şeyi. bakkal da evimizin altındaki kiracımız olduğu için anneme seslenmiş hemen bu çocuk bu kadar para getirdi istedikleri doğru mu diye.. annem de doğru demişti beni bakkala karşı rezil etmemek için. ah canım annem benim ya, yufka yürekli bi kadınsın ama o oklavayı sırtımda kırmasaydın iyiydi.
çok ufakken kuzenimin bilekliğini çalmıştım. böyle ayıcıklı falandı, kıskanmışım herhalde.. bir de çok sık görüşürdük takamamıştım da görmesin diye * çekmecemde buldum geçenlerde, çok duygulandım.. belki de okuyordur lan bunu. ya sen de geçen bayramda benim çorabımı çalmışsın kızım. getir onu. önce çorap *
başarısız bir girişimimden bahsetmek isterim. altıncı sınıftayken arkadaşımla kırtasiyeye yeni gelen, büyük ve kilitli hatıra defterlerine aşık olmuştuk. ama alacak paramız yoktu. gezinirken çaktırmadan * çantamıza attık. adam da görmüş yanıma gelip "çantanı açar mısın kızım?" demez mi? * ben de açıp "aa bu nasıl girmiş buraya, sen mi koydun?" falan dedim, saçmaladım. * adam da bizi kovdu dükkandan "bir daha gelmeyin" dedi. hiç o kadar korktuğumu hatırlamıyorum sözlük. ha bir de heykel'de iş bankası sırasındaki kitapçılar çarşısının * bütün dükkanlarını sırayla gezip renkli kalem çalmıştım. 36 tane kalemim olmuştu. tek ve en büyük soygunum bu oldu.
gecenin bir yarısı damlardan tarhana çalmak.
''bu tarhana çalmakta ne oluyor?'' diyebilirsiniz.
bizim oralarda(kahramanmaraş'da) her yaz tarhana yapılır ve damlara serilir bu serilen tarhana 2 gün damda kalır. bizde gidip çalarız, aslında isteyince herkes verir ama çalmak ayrı bir tatdır.
komşunun bahçesinden bir tanecik çilek koparmıştım.
hey gidi çocukluk, ne dönemmiş, o ne heyecan, o ne gizem!
boş bir arsanın üstünde oynardık. gene bir gün oynarken bizden birkaç yaş büyük olan birkaç abi- abla, hadin dediler, hadi çilek koparalım.
çocuk aklı anasını satayım, uyduk gruba, sinsice tellere yaklaştık, bir baktım millet köküyle yoluyor çileği, kaç kök götürebilirlerse artık! bendenizde pek bir terbiyeliyim, pek hassasım, o güne dek değil meyva neyim yolmak, yoldaki kediyi alıp eve getirmişliğim yok, o derece saygılı ve düşünceliyim. baktım herkes yoluyor, nazikçe 1 (yazıylabir) adet çileği nazikçe kopardım daliından ve heyecanla koşup terkeyleim malum boş arsayı.
hey gidi günler!
bakkalın kapısının önünde duran büyük şişe kolisindeki 2 litrelik depozitolu kola şişelerini dükkanın önünden eğilerek geçerken bir anda elimi atıp alırdım ama her defasında sadece bir tane. sonra iki dakika bekleyip dükkana girer ve şişeyi verip şeker meker ne ederse alırdım. işin komik tarafı bunu günde iki üç kere yapmama rağmen kolideki artışın olmadığını farketmeyen bakkal sahibinin saflığıydı. nitekim boku çıkana kadar sürdürmüştüm, boku da çıkmıştı.*
yaşım 18 daha 18 e gireli 1 ay falan olmuştu. sevgilimde 18 yaşında ilk o zaman o kızın kızlığını çalarak hırsızlığa başladım. sonradan önünü alamadık.
