5 kardeşiz. hatta bununla ilgili bir olayım var. babam bize öğüt verirken genelde elin parmaklarıyla örnek verirdi; "hepiniz bir elin parmakları gibisiniz, ancak hep beraber olursanız güçlü bir yumruk olabilirsiniz" vesaire tarzı. yine bir gün elini yumruk yapmış konuşurken artık dayanamayıp "baba ben hangi parmak oluyorum" diye sormuştum (ortanca kardeşim bu arada). babam kısa bir sessizlikten sonra kardeşlerimin kahkahaları arasında beni evire çevire dövmüştü.
2 kardeş. Benden 1 yaş büyük abim var ama hiperaktif pezeveng yerinde durmaz. ben de tam tersiyim, benim bazı fonksiyonları ona yüklemişler, onunkileri de bana, tam deneyi bulamamış peder bey. ikiz gibi büyüdük zaten, ilkokul, lise, üniversite hep aynı okul hatta aynı sınıf. Lâkin abilik vasfı hep bana düştü, çok kavga ettik, çok mutlu olduk, her bir boku beraber yaptık doğumdan bu yana. Vallahi çok güzel şey lan, insanın böyle canından bi parçası olması, yaşama sebebi veriyor bazen.
boyle bir basliga yazmak istemezdim ama iki kardesiz genelde cop dedigim adam artik derlendi toplandi adam oldu harbiden saygi deger kaliteli mantikli efendi bir adam oldu. evlendirsek ayni anda 4 cocugu olur yani :D neyse aferim ona hayatimda beni par disinda mutlu edenbir kacseyden birisi haline geldi. Yillarca cektigim cile ve aci sonucta bir seye yaraedi.
