iki gun non-stop agladıktan sonra son iki gundur aglamadım.
kendimi kontrol etmeye calısıyorum. dusunmemeye, kendimi oyalamaya, uzulmemeye, kafamı dagıtmaya calısıyorum.
esasen bok gibiyim ama goygoy makara samata kukara halindeyim.
Bugün oğlum karnesini aldı. Duygulandım evet ama öğretmenleri sınıfımızdaki serebral palsi hastası çocuğa yeni bir tekerlekli sandalye hediye ettiğinde öyle bir ağladım ki! Dayanamadım. Mutluluk, acı hepsi bir aradaydı.
Rahat. 2 saati kişisel bakımıma ayırdım. Bugün eşim izinli olduğu için temizlik vs. De yapmayacağım; adamı bunaltıp evden kaçırmayayım. Tek yemek yapacağım. Birazdan da oğlumu okuldan alacağım allah'ın izniyle.
