inanın bu giriyi gözyaşları içinde yazıyorum. burnumdan akan masum sümük damlaları bir balerin edası ile klavyemin üzerinde melankolik hareketlere imza atıyor. yaaa nasıl olur da bunu akıl edemem? nasıl olur da bir prenses asaleti taşıyan sözlük kızlarının kırılacağını aklıma getiremem? her şeyin en iyisini hak eden sözlük kızlarına bu reva mı?
tek tek özür dilemem gerek sanırım hepsinden. bir daha onları üzmeyeceğime dair söz versem bir şeyler düzelir mi acaba? hayır hayır, sözlük kızlarının kalpleri bu kadar çabuk kırılmamalı. ondan sonra benim başlıklarımda amına koduğumun orta yaş abazanları teselli ediyor, savunuyor onları.
orta yaşlı, daşşakları sarkmış adamların amaçlarına hizmet ettim sözlük kızlarını üzerek. ama cidden pişmanım ya... bakın giri bitecek halen ağlıyorum. ben ne kötü bir adam oldum! oysa eskiden alışverişe giden ailemden toblerone bekleyen masum bir çocuktum. şu an ise bu bahsettiğim durumu yaşıyorum.
