Bir kaç aydır sözlüğe girmiyordum ortamın kötü olması ve bilhassa troller nedeni ile. Dönüşümün biraz absürt olduğunu biliyorum. Ya da hiç birinizin beni tanımadığını. Sözlüğün kitlesi çok değişmiş girilen başlıklardan bunu anlıyorum.
Sözlüğe girer girmez ilk yaptığım iş mesajlarımı incelemek oldu. Boğazıma bir şeyler düğümlenir gibi oldu. Çoğu, hayata dair aynı görüşleri paylaştığım insanlar vardı. Ama hepsi yazmayı bırakmıştı. Hiç birinin adını bilmiyordum. Ama onları tanıyordum. Garip...
reelde görüşünce çok güzel devam edebilen arkadaşlıklardır. belki bir yanınız ona hiç güvenmeyecek ama kimsenin göremediği yanlarınızı görecek. yapmacık resimlerini attığınız facebook hesabıyla değil; trollüğünüzü de anılarınızı da paylaştığınız sözlük hesabıyla tanışmış olacaksınız çünkü.
Sadece sözlükte sürdürülmesi gereken arkadaşlıktır. Yüz yüze aynı geyiği yapmak garip oluyor. ilk görüşmede adapte olamıyorsunuz. Karşınızdaki yabancı gibi.
Sonra konu farklı yerlere geliyor aynı tadı anlamıyorsunuz. Muhabbet kesiliyor.
Bir boka yaramayan arkadaşlıklar olduğunu bu gün bir kez daha öğrendim. iki yıl boyunca derdini dinlediğim derdimi anlattığım bir bayan arkadaşın bu gün beni facebooktan ve wassaptan engellediğini öğrendim. iki yıl boyunca tek bir yanlış hareketim olmadı yeri geldi saatlerce derdini dinledim aklımca yol gösterdim ve sonuç son tanıştığı elemanla işler ilerleyince gözden çıkarıldım. Türkiye şartlarında bunu yapmasını anlayabilirdim ama insan bir veda eder kusura bakma der. Sorgusuz sualsiz bunu yapması hakaretten farkı yok. Artık kimseyle arkadaşlık kurmama kararımın ne kadar doğru olduğunu bir kez daha anladım hatta mesajları da kapatmayı düşünüyorum artık.
