hayatın belirli bir evresinde yollarınızın buluştuğu ve sonra ya sizi terkeden ya da yollarınızın ayrıldığı insanların içinize oturan sözlerine rağmen silinip giden sesleridir.
işin garip yanı ise söz uçar yazı kalır dünyasında unutulmayan sözleri size miras kalan bu insanların o sözleri söyleyen sesleri maziye karışmış, unutulmuştur.
istesenizde tam manası ile seslerini duyamazsınız. en fazla hatırlayabildikleriniz silik ve hayal meyaldir. oysa sözler yok mu?
ölümcül, iç kanatan, hatırlandığında iç kıyan sözler.
onlar ancak sizinle birlikte öleceklerdir.
sesleri ölü, belki kendileri de ölü ama sözleri bizimle ölecek insanlarla doludur beyinlerimiz.
